Bayonetta 2 Review

Η αγαπημένη μάγισσα επιστρέφει με άπλετο στυλ και διάθεση να κατακτήσει την κορώνα του καλύτερου action/beat ’em up παιχνιδιού, με το Bayonetta 2.

Με ένα Nintendo Direct τον Σεπτέμβριο του 2012 η Nintendo μας ξάφνιασε, ανακοινώνοντας το Bayonetta 2 ως αποκλειστικότητα του Wii U. Η κίνηση ήταν περίεργη, κυρίως διότι οι κάτοχοι Nintendo κονσολών ποτέ δεν είχαν έρθει σε επαφή με τον πρώτο τίτλο. Η Nintendo το προέβλεψε κι αυτό, κι εν τέλει πήραμε έναν από τους καλύτερους action/beat ’em up τίτλους που έχω παίξει στη ζωή μου.

Πάμε για γνωριμία με το παιχνίδι. Η Bayonetta του τίτλου είναι μια Umbra Witch, μάγισσα δηλαδή και μέλος μιας φατρίας μαγισσών στην Ευρώπη οι οποίες ασκούσαν μαύρη μαγεία. Κύριο στοιχείο της πράξης ήταν ότι μπορούσαν να επικαλεστούν δαίμονες της Κόλασης κι εφόσον έκαναν μια συμφωνία μαζί τους, να αποκτούν τις δυνάμεις τους. Ήταν επίσης πολύ αποτελεσματικές με τα όπλα λόγω της οικειότητάς τους με τις Bullet Arts, το οποίο τις κάνει ακόμα πιο επικίνδυνες μαχήτριες. Η αντίθετη παράταξη ενάντια στις Umbra Witches είναι οι Lumen Sages, με παρόμοια δομή και δυνατότητες, που όμως τάσσονται υπέρ των αγγέλων. Η Bayonetta είναι παιδί ενός Lumen Sage και μιας Umbra Witch, πράγμα που της δίνει τη δυνατότητα να ελέγχει τα δύο Eyes of the World, δυνάμεις χωρισμένες στα δύο μάτια του θεού και δημιουργού Aesir, ο οποίος μοίρασε τις αρετές ανάμεσα στα δύο και τα χάρισε στους ανθρώπους. Οι Umbra Witches προστατεύουν το Αριστερό Μάτι του Σκότους, και οι Lumen Sages το Δεξί Μάτι του Φωτός, με την Bayonetta να είναι κάτοχος του Αριστερού Ματιού.

Αφού βγάλαμε τα βασικά της ιστορίας από τη μέση, έχουμε ταυτόχρονα αναλύσει τη δύναμη της Bayonetta και τις δυνάμεις που αντιμετωπίζει. Κινητήριος μοχλός για την ιστορία του sequel λοιπόν είναι η «απαγωγή» της Jeanne, πολύ καλή της φίλη και επίσης μέλος των Umbra Witches. Η ψυχή της Jeanne κρατείται στην Κόλαση, και η Bayonetta έχει λίγο χρόνο για να καταφέρει να την ξαναβάλει στο σώμα που ανήκει, αλλιώς η Jeanne θα χαθεί για πάντα. Φυσικά, η πλοκή δεν μένει εκεί, και στην συνέχεια «εκρήγνυται» με αρκετές δευτερεύουσες πλοκές να κλείνουν (από το πρώτο παιχνίδι) ή να τρέχουν παράλληλα ως το τέλος. Η Platinum Games κατάφερε να φτιάξει μια ιστορία που δεν είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη, δεν «μπλέκεται» στα πόδια του παίχτη, δεν εμποδίζει την δράση, δικαιώνει τη δράση και πάνω απ’ όλα, δεν κουράζει. Από την πρώτη στιγμή ως και τις περίπου 13 ώρες μετά που τελείωσα την ιστορία, όχι απλώς δεν κουράστηκα, όμως ανυπομονούσα πως και πώς να επιστρέψω στην ξέφρενη τρέλα του παιχνιδιού! Το γέλιο ερχόταν φυσικά, όπως ερχόταν και η στεναχώρια σε ορισμένες στιγμές, όμως κυρίως το παιχνίδι κινούταν στη μεριά του «κωμικού». Δύο πράγματα που μου έμειναν πολύ είναι ο Rodin και οι ατάκες του, αλλά και η σκηνή αμέσως μετά το τελευταίο boss που αξίζει από μόνη της την σκληρή μάχη που προηγήθηκε! Η προσοχή που δόθηκε σε όλη τη διάρκεια του single player κομματιού με κάνει να θέλω να επιστρέψω για να δοκιμάσω τις πιο μεγάλες ρυθμίσεις δυσκολίας, και για να τεστάρω πόσο βελτιώθηκα αλλά και ως δικαιολογία να ξαναδώ την ιστορία από την αρχή.

Η μάγισσά μας έρχεται αντιμέτωπη κυριολεκτικά με αγγέλους και δαίμονες, και στην πορεία δείχνει το πόσο χαρισματική είναι. Η Platinum Games έκανε εξαιρετική δουλειά στον σχεδιασμό της, του χαρακτήρα της, του τρόπου ομιλίας της και της φωνής της, και φυσικά του ξεχωριστού εξωτερικού design της. Η σέξι μάγισσα έχει τη δύναμη να δημιουργεί σχήματα με τα μαλλιά της, συν των υπολοίπων που προανέφερα, και αυτά είναι η βάση του κοστουμιού της επίσης. Έτσι, κατά τη διάρκεια combo που χρησιμοποιεί τα μαλλιά της για να δημιουργήσει κάτι, σιγά-σιγά ξεγυμνώνεται και δικαιολογεί το 16+ ταμπελάκι στο εξώφυλλο, χωρίς ποτέ να φαίνεται σαν μια φθηνή κίνηση πρόκλησης αλλά σαν ένα κομμάτι του χαρακτήρα της. Είναι δυναμική, είναι δυνατή, ξεχωριστή, μοδάτη, και της αρέσει να τραβάει τα βλέμματα – ο ορισμός του femme fatale!

Διατηρώντας ένα σχετικά μικρό καστ, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου επέστρεφε από τον πρώτο τίτλο όμως παρουσιάζεται επαρκώς για νέους παίχτες, οι χαρακτήρες είναι τόσοι όσοι χρειάζονται ώστε τα πράγματα να παραμένουν ενδιαφέροντα και ευκατανόητα ανά πάσα στιγμή. Σ’ αυτό βοηθάει κι ότι το παιχνίδι είναι «σπασμένο» σε 16+1 κεφάλαια, από τα οποία το κάθε ένα είναι επίσης χωρισμένο σε “Verses”, δηλαδή μικρά κομμάτια της πίστας για τα οποία βαθμολογείστε ανάλογα με την απόδοσή σας. Η επιβράβευση έρχεται στην μορφή των halos, ένα είδος νομίσματος που χρησιμοποιείτε για αγορές με τον Rodin, έναν δαίμονα-ιδιοκτήτη μπαρ ο οποίος παρέχει καινούρια όπλα για την πρωταγωνίστρια, στολές, νέες τεχνικές για combo και αντικείμενα μιας χρήσης. Μιας και η απόδοσή (και επιβίωση) σας εξαρτάται από την αποτελεσματικότητά σας στη μάχη, είναι πολύ καλό το ότι η Platinum Games είναι της άποψης «λιγότερο ίσον περισσότερο», και τι σημαίνει αυτό; Τα upgrades δεν είναι αμέτρητα και τα καινούρια όπλα είναι μετρημένα στα δάχτυλα, όμως οι αλλαγές και οι συνδυασμοί που προσφέρουν είναι πολλοί και ουσιαστικοί. Μπορείτε για παράδειγμα να έχετε τα σήμα-κατατεθέν πιστόλια της στα χέρια ενώ στα πόδια να χρησιμοποιείτε σπαθιά αντί αυτών· η δυναμική των combo, η ροή τους, ο τρόπος παιχνιδιού και προσέγγισης αλλά και η συμπεριφορά του χαρακτήρα αλλάζει εντελώς με μια τόσο μικρή (στις λέξεις) αλλαγή – και για εμένα αυτό είναι που μετράει.

Και μιας και πιάσαμε τα combos, ας επεκταθούμε. Έχετε την επιλογή μεταξύ ελαφριών χτυπημάτων, βαριών χτυπημάτων και των πιστολιών σας για επίθεση, και την δύναμη να αποφεύγετε χτυπήματα για άμυνα. Υπάρχουν άφθονοι συνδυασμοί για να εξοντώσετε αντιπάλους, και δίνεται μεγάλη προσοχή στην ισορροπία και το δίκαιο. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο εχθρό, ποτέ δεν ένιωσα ότι το παιχνίδι μου στερεί κάτι ή «με κλέβει» ώστε να φανεί δύσκολο και να επιμηκύνει την διάρκειά του. Κάθε μάχη ήταν μια «χορογραφία» που απαιτούσε συγκέντρωση και σωστή χρήση του εξοπλισμού/ικανοτήτων σου, όπου το παραμικρό λάθος στοίχιζε – είτε πολύ είτε λίγο, ανάλογα τον αντίπαλο απέναντί σου. Το σύστημα μάχης είναι πάρα πολύ βαθύ, με πολύ χώρο για πειράματα από τη μεριά του παίχτη, και βαρυσήμαντες πράξεις που πιάνουν τόπο. Εκτελώντας σωστά την κάθε σου κίνηση και «κλέβοντας» αυτή τη πολυτέλεια από τον αντίπαλο σου δίνει ενέργεια που γεμίζει έναν αριθμό σφαιρών, οι οποίες με τη σειρά τους επιτρέπουν special κινήσεις ή το Umbran Climax όταν είναι όλες γεμάτες – ουσιαστικά ένα super mode με επιπλέον ζημιά, βάρος κινήσεων και ποικιλία (οπτικά και τεχνικά).

Η μεγάλη ποικιλία πράξεων και η ποιότητα τους είναι επίσης αξιοσημείωτη, με τα animation να δείχνουν ζωντανά και να απεικονίζουν τέλεια την δράση, και εδώ με μεγάλη χαρά θα σημειώσω πως δεν έπεσε σε συχνή παγίδα παιχνιδιών του είδους: επαναλαμβανόμενους εχθρούς. Όχι, υπάρχει τεράστια γκάμα δαιμόνων και αγγέλων (παλιών και νέων) σε κάθε μεριά οι οποίοι διαφέρουν εσωτερικά και εξωτερικά. Το μεγαλύτερο μέρος των δύο πλευρών είναι απλοί στρατιώτες χωρίς προσωπικότητα, κι έτσι «λάμπουν» ακόμα περισσότερο οι λιγοστοί σημαντικοί χαρακτήρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλοι «ίδιας κοπής» όμως, καθώς από τον πιο μικρό κι ακίνδυνο ως το πιο μεγάλο και τρομακτικό, ο καθένας έχει τον σκοπό του εντός και εκτός της μάχης με ούτε έναν να είναι εκεί για να γεμίζει τον χώρο – όλοι είχαν τη χρήση τους κι έπρεπε να τους έχεις στον νου!

Παίζοντας την ιστορία ξεκλειδώνετε Bewitchments (Achievements/Trophies ουσιαστικά) αλλά και Verse Cards – κάρτες εχθρών δηλαδή που χρησιμοποιούνται στο εξαιρετικά εθιστικό Tag Climax. Πρόκειται για multiplayer mode δύο παιχτών, αποκλειστικά online ή με το μηχάνημα να γεμίζει το κενό του ενός παίχτη, όπου διαλέγετε Verse Cards (δηλαδή εχθρούς) και το παιχνίδι σας βάζει σε μια αρένα φτιαγμένη από μέρη της ιστορίας για να τους αντιμετωπίσετε, με κάθε Tag Climax να κρατάει ως 6 Verse Cards, δηλαδή 6 ματς. Πριν κάθε παιχνίδι ποντάρετε halos, τα οποία ανεβάζουν την δυσκολία όμως φυσικά αυξάνουν και τα κέρδη! Όσα είχατε ξεκλειδώσει στην ιστορία μπορείτε να τα μεταφέρετε στον χαρακτήρα σας και να μπείτε online με αγνώστους, παίρνοντας σειρά για την επιλογή καρτών και πονταρίσματος. Ακόμη κι όταν ξεκλειδώσετε τους χαρακτήρες που προσφέρει σαν mode, είναι εθιστικό και θα σας βρει να επιστρέφετε για άλλον ένα γύρο, κάτι στο οποίο βοήθησε και η πολύ καλή ποιότητα του δικτύου. Μηδέν lag (το δοκίμασα σε μέτρια και μέτρια-προς-καλή σύνδεση με απώλεια πακέτων κλπ) και άμεσο matchmaking, με μόνο μου παράπονο την έλλειψη επικοινωνίας μέσω μικροφώνου, που μερικές φορές οδηγεί σε ασυνεννοησία και μπλεξίματα λόγω της γρήγορης δράσης – δεν έχω καν παράπονο από τον ΑΙ συνεργάτη μου στο mode, πράγμα δυσεύρετο!

Άλλο ένα σημείο που η Platinum Games έπραξε θαύματα είναι το soundtrack. Με τον πήχη ήδη ψηλά από τις εξαιρετικές μελωδίες του Metal Gear Rising: Revengeance, ήρθα με μεγάλες προσδοκίες και δεν απογοητεύτηκα. Υπάρχει το Ιαπωνικό στοιχείο σε μερικά όργανα και μελωδίες, υπάρχει η μίξη του με τη δυτική κουλτούρα, και πάντα παρούσα είναι η ανεβαστική διάθεσή του που πάει χέρι-χέρι με την δράση στην οθόνη. Για την φωνή των χαρακτήρων (και ειδικά της Bayonetta) τι να πεις; Χώρια του ότι ταιριάζει τέλεια στα πρόσωπα και σε κάνει να νιώθεις ακόμα πιο κοντά σου τον χαρακτήρα, η απόδοση είναι εξαιρετική. Ο σαρκασμός, η σάτιρα, η δήθεν σοβαρότητα γραμμών όπως «I can read your mind. You’re thinking, ‘shut up and take my halos’» του Rodin, όλα πλέκουν ένα πανέμορφο σκηνικό και σε βάζουν ακόμα πιο βαθιά στον απίθανο κόσμο τους.

Στο κομμάτι των γραφικών έχω κυρίως καλά λόγια να πω. Γνωρίζοντας πως το Wii U δεν διαθέτει την δύναμη των ανταγωνιστών του (όμως παράγει πολύ καλά γραφικά παρά ταύτα) είναι χαρούμενο να βλέπεις το παιχνίδι να δείχνει όμορφο και το σπουδαιότερο, να αποδίδει καλά. Η παραμικρή καθυστέρηση ή μη αναγνώριση πλήκτρου που πάτησες μπορεί να χαλάσει μια ολόκληρη μάχη, κι έτσι το framerate είναι ύψιστης σημασίας σε τέτοιους τίτλους. Συγκριτικά με τον πρώτο τίτλο, έχουμε βελτίωση σε κάθε τομέα. Παρότι ξεκλειδωμένο, το framerate μένει σε υψηλά επίπεδα και ποτέ μα ποτέ δεν με απασχόλησε – έπρεπε να προσέξω πολύ για να παρατηρήσω ότι έπεσε, ακόμα και σε έντονες σιτγμές με πολλά εφέ στην οθόνη. Επίσης, έχουμε πολύ πιο εντυπωσιακά και μεγάλα περιβάλλοντα, με μεγαλύτερο χώρο για εξερεύνηση. Τα background που «ντύνουν» τις μάχες είναι εξίσου σημαντικά για να δίνουν ζωή στον τίτλο, και ξανά έχω καλά λόγια να πω. Μεγάλη παλέτα χρωμάτων βοηθάει να διατηρείται η παιχνιδιάρικη διάθεση της πρωταγωνίστριας και του παιχνιδιού γενικότερα, ακόμα και στα βαθύτερα πατώματα της Κόλασης! Τα set-pieces, οι προκαθορισμένες δηλαδή σκηνές δράσης, είναι πολύ πιο ζωντανά: για παράδειγμα, υπάρχουν γέφυρες που διαλύονται, κτίρια που καταρρέουν ή τεράστιοι δαίμονες και άγγελοι που παλεύουν στο παρασκήνιο και παρόλα αυτά, η ποιότητα εικόνας και η απόδοση δεν υποφέρουν, κι ας χρησιμοποιείται η μηχανή γραφικών του πρώτου παιχνιδιού με βελτιώσεις.

Μια μικρή στάση θα κάνουμε και στην ενσωμάτωση του GamePad. Στην οθόνη του ουσιαστικά γίνεται streaming του παιχνιδιού από την τηλεόραση, όμως πρωτοποριακό είναι ότι μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι εξ ολοκλήρου αποκλειστικά με χειρισμό αφής! Είναι το αντίστοιχο Easy Mode που υπήρχε στον πρώτο τίτλο, απλοποιώντας το gameplay και δίνοντας μια επιπλέον επιλογή για τον χρήστη που θέλει απλά να χαλαρώσει και να διασκεδάσει. Φυσικά, στην οθόνη του GamePad μπορείτε να παίξετε και με τα παραδοσιακά πλήκτρα, καθώς η Touch Mode λειτουργία είναι απλώς επιλογή.

Κι ας συνοψίσουμε για ευκολία: η Nintendo πήρε ένα franchise που δεν θα έβλεπε ποτέ sequel, και μέσα από αυτό έβγαλε ένα από τα πιο γεμάτα, κωμικά και κυρίως διασκεδαστικά action/beat ’em up παιχνίδια όλων των εποχών. Από όποια σκοπιά κι αν το δεις – χαρακτήρες, πλοκή, διάρκεια, επιπλέον modes, μουσική, γραφικά, gameplay – είναι από τα πιο καλοφτιαγμένα παιχνίδια που είχα την ευχαρίστηση να παίξω. Η τσαχπίνα μάγισσα «φλερτάρει» με την κατάκτηση της κορώνας για το είδος, και αντιμετωπίζει με χιούμορ κι ευκολία τιτάνες όπως Devil May Cry 3 και God of War 2. Αν εξασφαλίσει τα δικαιώματα της σειράς, η Nintendo σίγουρα βρήκε το δικό της God of War ενώ το Wii U καλωσορίζει άλλο ένα διαμάντι στην συλλογή του.

Bonus Round: Στην Special Edition περιλαμβάνεται το πρώτο Bayonetta σε ξεχωριστή θήκη, όπως του πρέπει, με μια μικρή αύξηση στη τιμή. Το παιχνίδι έχει διάφορες βελτιώσεις κυρίως στον τομέα των γραφικών, περιέχει μερικά κοστούμια όπως του Link από το The Legend of Zelda, όμως κατά τα άλλα είναι η έκδοση του Xbox 360 (καλύτερη τεχνικά σε σχέση με του PlayStation 3) από το 2010. Θα πρότεινα να το παίξετε πριν από το sequel, όχι μόνο για την ιστορία, αλλά και για να εκτιμήσετε περισσότερο τις βελτιώσεις που υπάρχουν. Ο τίτλος θα λάβει δικό του review και περαιτέρω ανάλυση στο κοντινό μέλλον.

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!