I like your dolls…
Αρχικά, να ξεκινήσω λέγοντας πως δεν είμαι φανατικός θαυμαστής των ταινιών τρόμου, καθώς έχουν κάνει μια μεγάλη “κοιλιά” τα τελευταία χρόνια. Εξηγούμαι. Την τελευταία δεκαετία, τα περισσότερα θρίλερ έχουν πέσει στην παγίδα του κλισέ και της επανάληψης, με αποτέλεσμα να καταλήγουν κωμωδίες για κλάματα, ειδικά με τις βλακώδης αποφάσεις των πρωταγωνιστών. Παρέα που πάει διακοπές σε απομονωμένο μέρος. Νεκροί, πλην της ξανθιάς. Παρέα που εξερευνά εγκαταλελειμμένο κτήριο. Νεκροί, πλην της μελαχρινής. Ζευγάρι που μετακομίζει σε νέα περιοχή. Νεκροί όλοι γύρω τους, πλην του ζευγαριού. Λίγα ήταν τα καλά θρίλερ που έκαναν να λερώσουμε το βρακί μας από τον φόβο και άξιζαν το εισιτήριο του σινεμά ή το δίφραγκο στο βίντεο κλαμπ. Αφού είπα όλα αυτά να ολοκληρώσω λέγοντας πως θεωρώ ότι είμαι αρκετά ουδέτερος απέναντι σε παρόμοιες ταινίες καθώς ούτε τις αποθεώνω, ούτε τις θάβω. Κλείνω.
Πίσω στην ταινία λοιπόν, η πλοκή λαμβάνει τόπο στα τέλη της δεκαετίας των ’60 και πιο συγκεκριμένα στο 1969. Το νεαρό ζευγάρι John και Mia Gordon περιμένουν το πρώτο τους παιδί σε μία ήρεμη γειτονιά της Pasadena. Όλα ξεκινούν με ένα δώρο που έκανε ο John στην σύζυγο του, μια κούκλα που έψαχνε πολύ καιρό να βρει ώστε να ολοκληρώσει την συλλογή της. Ένα ήσυχο βράδυ, η Mia ακούει μια φωνή από τους γείτονες τους, τους Higgins και αμέσως ο John πάει να ερευνήσει. Μερικές στιγμές αργότερα επιστρέφει καλυμμένος με αίμα, ευτυχώς όχι δικό του και ζητάει από την γυναίκα του να καλέσει την αστυνομία. Δύο μανιακοί δολοφόνησαν το γειτονικό ηλικιωμένο ζευγάρι και τώρα βρίσκονται μέσα στο σπίτι τους. Πηγαίνουν να αρπάξουν την εγκυμονούσα Mia, όμως ο άντρας της επεμβαίνει έγκαιρα, ενώ μερικές στιγμές αργότερα εμφανίζεται και η αστυνομία η οποία σκοτώνει τον άντρα και βρίσκει την γυναίκα νεκρή με κομμένο τον λαιμό, την κούκλα αγκαλιά και ένα περίεργο σύμβολο στον τοίχο. Αργότερα, μαθαίνουμε πως οι δύο δολοφόνοι είναι οι Annabelle Higgins και ο σύντροφος της, μέλη μιας σατανικής οργάνωσης, που προσπαθούσαν να ολοκληρώσουν μια τελετή θυσιάζοντας τους γονείς της. Από εκείνη την μέρα και έπειτα, πολλά ανεξήγητα φαινόμενα συνέβησαν μέσα στο σπίτι και γύρω από την κούκλα, ενώ τελικά η Mia θα κληθεί να διαλέξει ανάμεσα σε ένα μεγάλο δίλημμα που θα της θέσει το κακό.
Η λύση είναι απλή. Τα αδέρφια Winchester δεν ζουν εκείνη την περίοδο, οπότε και το ζευγάρι θα πρέπει να στραφεί στον πατέρα τους, John, για να εξορκίσει το κακό πίσω στις 7 κολάσεις, από όπου και ήρθε. Φυσικά και αστειεύομαι, η ταινία δεν έχει καμία σχέση με το Supernatural, αν και θα ήταν ωραίο plot twist (ακούς Hollywood;). Η παραγωγή ξεκίνησε πολύ όμορφα, μας έβαλε ομαλά στο κλίμα, δεν μας έκανε να βαρεθούμε την ζωή μας με άσχετους διαλόγους και μάλιστα άρχισε από αρκετά νωρίς να μπαίνει ο τρόμος κάτω από το δέρμα μας. Πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά που δυστυχώς απουσιάζουν από πολλές ταινίες τρόμου, εξού και η “κοιλιά” που ανέφερα στην αρχή. Κατά την διάρκεια των 98 λεπτών, θα πηδήξετε από το κάθισμα ουκ ολίγες φορές, ενώ δεν συνιστάται για άτομα με καρδιακές παθήσεις, βηματοδότη, εγκυμονούσες και γενικά ανθρώπους που είναι ευαίσθητοι σε απότομα ερεθίσματα. Κάποιοι μίλησαν, μάλιστα, για την τρομαχτικότερη ταινία του 2014. Ειλικρινά, αν όχι η τρομαχτικότερη, τότε πλησιάζει αρκετά.
Πριν κλείσουμε, να πούμε δύο λόγια για το cast. Αν και οι ερμηνείες ήταν καταπληκτικές, οι πρωταγωνιστές ήταν αρκετά περιορισμένοι. Το ζεύγος Gordon υποδύθηκαν οι Annabelle Wallis και Ward Horton, ο Tony Amendola είχε τον ρόλο του Πατέρα Perez στον οποίο στράφηκαν για βοήθεια και η Alfre Woodard κλήθηκε να υποδυθεί την Evelyn, φίλη της Mia. Την παραγωγή σκηνοθέτησε ο John R. Leonetti, γνωστός από το The Conjuring, Insidious και Mortal Combat. Σε γενικές γραμμές το μείγμα ηθοποιού – ρόλου έδεσε αρκετά όμορφα, θα αφαιρεθούν όμως κάποιοι πόντοι διότι οι περισσότεροι ηθοποιοί είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο για πρώτη φορά στην καριέρα τους. Το σενάριο ίσως θεωρηθεί κλισέ από μερικούς, αλλά σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα θετικά στοιχεία της ταινίας δημιούργησε ένα τρομαχτικό και ταυτόχρονα απολαυστικό αποτέλεσμα που δεν πρέπει να χάσετε.
[wp-review]
