To 1982 το gaming είχε αρχίσει να γίνεται ένας mainstream τρόπος διασκέδασης, να έχει συνεχώς περισσότερη ζήτηση από τους χρήστες, που δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να επενδύουν τα χρήματά τους σε μια κονσόλα και οι εταιρείες να φτιάχνουν ολοένα και περισσότερα μοντέλα κονσολών, θέλοντας να εκμεταλλευτούν αυτήν τους την ζήτηση. Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλές κονσόλες. Bally Astrocade, Magnavox Odyssey 2, Emerson Arcadia 2001, Atari 5200. Δύο ήταν όμως οι κονσόλες που κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή. Atari 2600 & ColecoVision. Από την μία, η Atari, που εκείνη την εποχή αποτελούσε τον “κολοσσό” της gaming βιομηχανίας, είχε κάνει τρελή θραύση με το Atari 2600, ωστόσο τα 128 bytes για RAM, η 160X192 απεικόνιση γραφικών και ο 1.19 ΜΗz επεξεργαστής MOS Technology 6507, δεν έκαναν την κονσόλα πιο ικανή εκείνη την εποχή από έναν υπολογιστή. Από την άλλη το ColecoVision δεν ήταν σίγουρα στην θέση όπου βρίσκονταν η Atari, αλλά είχε δημιουργήσει κάποια ports από παιχνίδια του Atari 2600 καθώς και είχε διαθέσει στην αγορά ένα expansion το οποίο επέτρεπε να παίζει κανείς παιχνίδια της κονσόλα της Atari. Οπότε βλέπουμε το ίδιο σκηνικό που έχουμε σήμερα. Δύο διαφορετικές εταιρείες ανταγωνίζονται για την επικράτησή τους στην gaming βιομηχανία.
Τα παιχνίδια τα οποία κυκλοφορούσαν για όλα τα είδη κονσολών ήταν πολλά, αλλά επειδή τότε οι δυνατότητες ήταν περιορισμένες και οι developers και οι εταιρείες εκείνης της εποχής δεν διέθεταν φαντασία για κάτι καινούργιο και πρωτότυπο τα περισσότερα ήταν κακοσχεδιασμένα, βουτηγμένα στην μετριότητα και συνήθως αποτελούσαν αντιγραφές άλλων παιχνιδιών. Ωστόσο, υπήρχαν κάποια παιχνίδια που όντως είχαν επικρατήσει στην gaming βιομηχανία, όπως το Pac-Man, το Pitfall της Activision & το Adventure, στο οποίο μάλιστα είχαμε δει το πρώτο easter egg στην ιστορία του gaming, μέθοδος η οποία θα γινόταν ευρέως γνωστή & αποδεκτή από τους gamers. Όλα φάνταζαν ιδανικά και ωραία εκείνη την εποχή, με το gaming να ανθίζει και ολοένα και περισσότερα παιχνίδια να κάνουν την εμφάνισή τους. Ωστόσο, ακριβώς εκείνη την εποχή της ανάπτυξής του και το 1983 κυρίως, το gaming γνώρισε και την κάθοδό του. Από πολλούς ονομάστηκε North American video game crash ενώ η Ιαπωνία έδωσε έναν πολύ έξυπνο τίτλο, ονομάζοντάς την Atari Shock. Και αναφέρεται αυτό στην Atari καθώς η εταιρεία που είχε τεράστιο κέρδος από το gaming στην Αμερική, ήταν και αυτή που με ορισμένα λάθη της, κόντεψε να το καταστρέψει. Αλλά για ποιους λόγους άραγε κατέρρευσε το gaming εκείνη την εποχή πάνω στην άνθηση του και ποιες ήταν οι επιπτώσεις που είχε η κρίση εκείνης της εποχής για τις μεγάλες εταιρείες και κυρίως την ίδια την Atari;
Αρχικά λοιπόν, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ως λόγο την ανταγωνιστικότητα των αγορών εκείνης της εποχής. Όπως προανέφερα, το gaming εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να ανεβαίνει σε υψηλά στάνταρ και να αποτελεί κάτι το πρωτότυπο, με αποτέλεσμα η αγορά κονσολών και παιχνιδιών να είναι μεγάλη. Αυτό ακριβώς όμως είναι που αποτέλεσε τον χειρότερο εχθρό της gaming βιομηχανίας. Η προώθηση του gaming ως εναλλακτικός τρόπος ψυχαγωγίας, είχε ως αποτέλεσμα να τονώσει τον έντονο ανταγωνισμό των εταιρειών για επικράτηση, με συνέπεια, ο μέσος gamer εκείνης της εποχής να βλέπει στις αγορές, πλήθος από κονσόλες. Πέρα από τα Atari 2600 & ColecoVision, υπήρχαν πιο μικρές κονσόλες, όπως το Coleco Gemini, που αποτελούσε κλώνο του Atari 2600, το TandyVision, το Mattel Intellivision ( που ταυτόχρονα είχε κυκλοφορήσει μαζί με το Intellivision 2!), το Vectrex, το Fairchild Channel F System II καθώς και τα συστήματα Sears Tele-Games. Ταυτόχρονα, οι κονσόλες ανακοίνωναν την προετοιμασία νέων κονσολών όπως το Odyssey3 και το Atari 7800. Ο ασφυκτικός αυτός κλοιός που είχε δημιουργηθεί γύρω από τις κονσόλες είχε ως αποτέλεσμα, η αγορά να καταρρεύσει, μην μπορώντας να αντέξει τον τόνο νέων κονσολών που προετοιμάζονταν μαζί με τα παιχνίδια που έρχονταν για τα συστήματά τους.
Από την άλλη βέβαια, έχουμε και το κόλπο της Atari για να κερδίσει χρήμα και εξηγούμε. Το 1982 κυκλοφόρησε η ταινία E.T: The Extra-Terrestrial, μια ταινία που πραγματεύονταν την φιλία ενός παιδιού με έναν εξωγηίνο. Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας, οδήγησε την Atari στην απόφαση να βάλει τον Howard Scott Warshaw να σχεδιάσει ένα παιχνίδι βασισμένο στην ταινία. Ωστόσο, ήθελε να διαθέσει το παιχνίδι τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, ως δώρο στους fans της κονσόλας της Atari για την υποστήριξή τους σε αυτήν, αφήνοντας στην ομάδα των developers και τον Warshaw μόλις 5 εβδομάδες για να προετοιμάσουν το παιχνίδι. Ο Warshaw ήθελε να είναι κάτι το διαφορετικό και μια εξαιρετική προσέγγιση στο περιεχόμενο της ταινίας και η Atari μιας που και η ίδια η ταινία ήταν διάσημη εκείνη την εποχή, προσδοκούσε να έχει τρελά κέρδη από το παιχνίδι.
Ωστόσο, τελικά το παιχνίδι αποδείχτηκε να είναι μια παταγώδη αποτυχία, με τους κριτικούς ακόμη και σήμερα, να κάνουν λόγο για παιχνίδι που θα εντυπωσίαζε ένα τρίχρονο παιδάκι και ίσως για το χειρότερα σχεδιασμένο παιχνίδι στην ιστορία του gaming. Περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια αντίγραφα του παιχνιδιού στάλθηκαν πίσω στην εταιρεία της Atari απούλητα, με το παιχνίδι ωστόσο να παραμένει στα πιο αναμενόμενα παιχνίδια εκείνης της χρονιάς. Μόνο 500 χιλιάδες κοπιές πουλήθηκαν με την Atari να χάνει μεγάλο ποσοστό των χρημάτων της. Στην συνέχεια αυτής της αποτυχίας, η Atari θέλοντας να κερδίσει περισσότερο χρήμα, αποφάσισε να βγάλει ένα από τα αγαπημένα franchises που είχε αγαπηθεί πολύ εκείνη την εποχή, το Pac-Man. Αναμφίβολα πολλοί χαρακτήρισαν την κίνηση αυτή ως πολύ καλή. Η Atari είχε την λογική ότι πολλοί θα ήθελαν να ξοδέψουν τα λεφτά τους για να παίξουν Pac-Man στην κονσόλα τους. Με απλούς υπολογισμούς λοιπόν, η Atari παρήγαγε 3 εκατομμύρια περισσότερα παιχνίδια Pac-Man από τις κονσόλες που είχε ήδη πουλήσει και περίμενε τους gamers να ανταποκριθούν στο κάλεσμά της. Ωστόσο, αυτό δεν έγινε ποτέ, γεγονός που έκανε ακόμη χειρότερα τα πράγματα για την εταιρεία. Ακόμα έχουν πολλοί και λένε ότι το E.T που ανέφερα παραπάνω, συνέβαλε στην χρεοκοπία της εταιρείας και στην περιθωριοποίησή της.
To πρώτο easter egg στην ιστορία του gaming τοποθετήθηκε με αυτόν τον τρόπο. Ιστορία γράφεται το 1980!
Έπειτα άλλος ένας λόγος που το gaming αντιμετώπισε κρίση εκείνη την περίοδο ήταν ο ανταγωνισμός και η άνοδος των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στην αρχή, οι πρώτοι μικρό-υπολογιστές, όπως το Altair 8800 και το Apple I, δόθηκαν σε έναν αριθμό ανθρώπων που ασχολήθηκαν από hobby με αυτούς. Στην συνέχεια, το 1977 μηχανές με BASIC ( προγραμματικές γλώσσες υψηλής ποιότητας εκείνη την εποχή) εισήχθησαν στην αγορά, συμπεριλαμβανομένου και του λεγόμενου “Trio of 1977“, δηλαδή τους υπολογιστές Apple II, Commodore PET & το TRS-80 Model I. Οι τελευταίοι δύο μάλιστα κόστιζαν 1.000 δολάρια, αλλά δεν είχαν joysticks και υψηλή ποιότητα γραφικών, με τους developers ωστόσο να φτιάχνουν παιχνίδια για τις κονσόλες αυτές. Από εκεί και μετά άλλες εταιρείες μπήκαν στο παιχνίδι των ηλεκτρονικών υπολογιστών, όπως για παράδειγμα η Atari ( Atari 400 & 800) το 1979, η IBM το 1981 ( IBM 5150) και η Commodore παρουσίασε το Commodore 64, υπολογιστής, ο οποίος θα επωφελούνταν από τo video game crash του 1983. Εκείνη την περίοδο βέβαια, οι υπολογιστές είχαν εξελιχθεί με καλύτερες αποδόσεις, νέα designs για την επιφάνεια εργασίας και καλύτερα γραφικά από τις “παιχνιδομηχανές”, με αποτέλεσμα έτσι φυσικά, οι πωλήσεις τους να βρίσκονται πολύ υψηλά και να αυξάνονται οι τιμές τους φυσικά από τις εταιρείες κατασκευής τους για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.
Μέχρι εδώ αποφάσισα να φτάσω σήμερα το αφιέρωμά μου για μια από τις χειρότερες περιόδους του gaming, έτσι για να σας κρατήσω σε αγωνία ( για αυτόν τον λόγο . Το αφιέρωμα αυτό υπολογίζω να χωριστεί σε άλλα 2 μέρη ακόμα, συνολικά μαζί με αυτό 3. Θα αναφέρω τα πάντα. Από την επίδραση που είχε στο gaming η συνεχιζόμενη άνοδος των υπολογιστών, μέχρι και την μερική διάσωσή του από την Nintendo το 1985 και το NES. Ελπίζω να σας αρέσει περισσότερο, γιατί πραγματικά για εμένα αποτελεί μεγάλη χαρά και τιμή, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες που περνάμε όλοι δύσκολα. Αναμένετε την επόμενη εβδομάδα το δεύτερο μέρος του αφιερώματος και μείνετε συντονισμένοι για τα νέα του gaming και tech κόσμου και όχι μόνο στο Busted.gr
