Ένα εκ των διασκεδαστικότερων party games των τελευταίων ετών, το 1-2 Switch επιδεικνύει τις δυνατότητες του Nintendo Switch, χαρίζοντας παράλληλα γέλιο.
Αν κάποιος έλεγε πως η επιτυχία του Wii στηριζόταν στο Wii Sports, ή έστω ήταν ο καταλύτης που ώθησε την κονσόλα σε πωλήσεις ρεκόρ, θα ήταν απολύτως σωστός. Ήταν ένα παράξενο παιχνίδι που κατάφερνε να κάνει επίδειξη των όσων μπορούσε να καταφέρει μέσω της κίνησης η εξίσου παράξενη και πρωτόγνωρη νέα (τότε) κονσόλα της Nintendo, το οποίο κατάφερε να «μιλήσει» και στις καρδιές μικρών και μεγάλων, καθώς μαζεύονταν μπροστά από την τηλεόρασή τους για να αναμετρηθούν σε αθλήματα κάθε είδους.
Fast-forward στο 2017, και η Nintendo δημιουργεί το 1-2 Switch, μια συλλογή από 28 mini-games, με το καθένα να αποτελεί όχι μόνο ένα ξέγνοιαστο και (σε διαφορετικό βαθμό) διασκεδαστικό παιχνίδι, αλλά και μια ευκαιρία να γνωρίσεις τις τόσες τεχνολογίες που προσφέρει το Nintendo Switch.
Όπως ανέλυσα στην σχετική κριτική της κονσόλας, τα Joy-Cons διαθέτουν αισθητήρες ανίχνευσης κίνησης, HD Rumble, υπέρυθρες για ανίχνευση εγγύτητας (κι όχι μόνο), και αρκετά πλήκτρα για να λειτουργήσουν κι ως αυτόνομο χειριστήριο έκαστο. Εκ των 28 παιχνιδιών που περιλαμβάνονται στο 1-2 Switch, όλα κάνουν χρήση κάποιων ή όλων των διαθέσιμων τεχνολογιών, με τον δικό τους τρόπο.
Η γενική ιδέα είναι πως 2 άτομα είναι απαραίτητα, όμως έως και 20 (ναι, 20) άτομα μπορούν να συμμετέχουν ως ομάδες σε ένα είδος άτυπου τουρνουά. Επομένως, μιλάμε για ένα αυστηρά multiplayer παιχνίδι, και δη, local multiplayer. Από τη στιγμή που ξεκινήσεις το παιχνίδι, και διαλέξεις το mini-game που θα παίξετε, το 1-2 Switch σχεδόν σου… απαγορεύει να κοιτάζεις την οθόνη (Tabletop mode) ή την τηλεόραση! Πέραν του εισαγωγικού βίντεο, που επεξηγεί το παιχνίδι και τους κανόνες με μια γενναία δόση χιούμορ μέσω αναλόγως ντυμένων ηθοποιών, η κονσόλα πλέον λειτουργεί ως ένας πίνακας που δείχνει, σχεδόν πάντοτε, το σκορ, ενώ τα περισσότερα παιχνίδια λειτουργούν μέσω ηχητικών επισημάνσεων.
Ας πάρουμε για παράδειγμα το Quick Draw, ένα εκ των αγαπημένων μου. Δύο καουμπόηδες (με σορτς…) είναι έτοιμοι για την επικείμενη αιματοχυσία, στην οθόνη της κονσόλας, και ο νικητής κρίνεται με έναν τρόπο: όποιος σηκώσει πρώτος το όπλο και πυροβολήσει εντός των ορίων (δηλαδή, όχι πολύ ψηλά ή πολύ χαμηλά) όταν ακουστεί το “FIRE!”, κερδίζει. Μετά το πέρας του βίντεο, η οθόνη απλώς σε προστάζει να κοιτάξεις τον αντίπαλό σου στα μάτια, και να προετοιμαστείς για το σήμα. Όταν πυροβολήσετε, αναδεικνύεται ο νικητής στην οθόνη – ένας εκ των δύο καουμπόηδων θα γονατίσει ενώ ο άλλος φυσά την καπνισμένη κάννη του όπλου του – και αναγράφονται οι χρόνοι αντίδρασης, καθώς κι ένα replay της κίνησης που ακολούθησε το όπλο (δηλαδή, το Joy-Con) μέχρι τη στιγμή που εκπυρσοκρότησε.
Από την άλλη, το Fake Draw είναι ακριβώς το ίδιο παιχνίδι , με ένα μεγάλο «αλλά»: ο σχολιαστής λέει ένα σωρό λέξεις όπως “five, fox” και άλλες ηχητικά παρόμοιες, για να μπερδέψει τους παίκτες και να πυροβολήσουν προτού πει, όντως, “fire”.
Σε κάτι λίγο πιο πολύπλοκο, με «κέρδισε» το Treasure Chest, στο οποίο ένα σεντούκι θησαυρού που βλέπεις στην οθόνη είναι τυλιγμένο με αλυσίδες – πρέπει να το ξετυλίξεις για να πάρεις τον θησαυρό. Ο παίκτης που θα το ξετυλίξει πρώτος, ακολουθώντας την γραμμή της αλυσίδας όπως την βλέπει στην οθόνη, είναι ο νικητής. Πως; Μα, το Joy-Con είναι το (υποτιθέμενο) σεντούκι! Αν τα Fake Draw/Quick Draw θεωρούνται κάπως απλά, το Treasure Chest δείχνει πως οι αισθητήρες κίνησης τα καταφέρνουν και σε κάτι πιο σύνθετο.
Με το Safe Crack σε βάζει στον ρόλο ενός κλέφτη που προσπαθεί να ανοίξει ένα χρηματοκιβώτιο, κι έτσι το Joy-Con μετατρέπεται σε τροχό θυρίδας που στριφογυρίζεις αργά έως ότου νιώσεις μια μικρή δόνηση, που επισημαίνει το σωστό ψηφίο, οπότε με ένα πλήκτρο ξεκλειδώνεις το πρώτο από τα τρία βήματα – φυσικά, ο πρώτος κερδίζει.
Εκ των αγαπημένων μου είναι τα Sword Fight, Wizard και… Milk. Όπως μαρτυρούν τα ονόματα, στο πρώτο ξιφομαχείς με τον αντίπαλό σου και τα Joy-Cons μεταφράζουν τις κινήσεις σου σε οριζόντια ή κάθετα χτυπήματα ή και άμυνα. Στο Wizard, συσσωρεύεις μαγική ενέργεια στο ραβδί/Joy-Con σου κι έπειτα προσπαθείς να ρίξεις κύματα ενέργειας στον αντίπαλο, αντικρούοντας τα δικά του, με σκοπό η ενέργεια να τον αγγίξει και να κερδίσεις τον γύρο. Τέλος, το Milk σε βάζει σε ρόλο κτηνοτρόφου, καθώς αρμέγεις ευλαβικά μια αγελάδα – κρατώντας κάθετα το Joy-Con, πατάς τα (κάθετα) πλήκτρα SR/SL ενώ ταυτόχρονα κατεβάζεις το χέρι για να βγει γάλα. Ο παίκτης με τα περισσότερα ποτήρια γάλακτος στο τέλος του χρόνου, κερδίζει.
Βέβαια, όσο διασκεδαστικά κι αν είναι τα παραπάνω, και ακόμη περισσότερα όπως το Eating Contest που χρησιμοποιεί τις υπέρυθρες όσο προσποιείσαι ότι τρως για να μετράει τις μπουκιές σου, υπάρχουν μερικά που δεν είναι τόσο διασκεδαστικά, ή καλύτερα, είναι περισσότερο για επίδειξη παρά για διασκέδαση. Το Joy-Con Rotation είναι το καλύτερο παράδειγμα, καθώς απαιτεί απλώς να περιστρέφεις το Joy-Con σου, ενώ το Telephone απαιτεί να σηκώσεις πρώτος το τηλέφωνο/Joy-Con σου – ίσως με την κατάλληλη παρέα να μετατραπούν σε κάτι διασκεδαστικό, όμως δεν ξετρελάθηκα με τα όσα προσέφεραν, παρότι εκτιμώ το ότι κάνουν πολύ καλή επίδειξη των όσων προσφέρουν τα χειριστήρια.
Το πιο απογοητευτικό κομμάτι του τίτλου όμως, θα έλεγα πως είναι η φύση του ως standalone παιχνίδι κι όχι ως μέρος του πακέτου της κονσόλας. Δεν θα μιλήσω για την λιανική τιμή των 49.99€, όσο για το ότι θα μπορούσε να είναι το Wii Sports της γενιάς του. Είναι ένα πολύ καλό μίγμα επίδειξης και διασκέδασης, με τα πάνω και τα κάτω του, κι έτσι παρότι ελκυστικό για πολλούς, παραμένει απλώς μια επιλογή για άλλους τόσους – μια επιλογή που ίσως ποτέ να μην κάνουν, και το παιχνίδι ποτέ να μην φτάσει στα χέρια τους. Είναι πολύ εύκολο να το έχεις μαζί σου και να παίξεις με τους φίλους σου σε πάρτυ ή μια απλή βόλτα, κι έτσι η απλή διαφήμιση από στόμα σε στόμα θα μπορούσε να συνοδεύεται με μια επίδειξη των όσων δίνει η κονσόλα και το παιχνίδι μαζί. Όμως, δεν έχει νόημα να μιλάω για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει, καθώς είναι παρελθόν – ελπίζω την Χριστουγεννιάτικη περίοδο η Nintendo να αναθεωρήσει και να το συμπεριλάβει σε bundles.
Με λίγα λόγια, τι είναι το 1-2 Switch; Είναι ένα καινοτόμο offline multiplayer παιχνίδι δίχως προηγούμενο, που στηρίζεται περισσότερο στο κομμάτι “game” παρά “video” για να προσφέρει μια φρέσκια εμπειρία τοπικού multiplayer. Από τα 28 mini-games που περιλαμβάνει, το μεγαλύτερο κομμάτι προσφέρει μια ποικιλία εμπειριών που θα σας κρατήσουν απασχολημένους για λίγο έως πολύ, ενώ άλλα δεν καταφέρνουν να είναι κάτι παραπάνω από επίδειξη τεχνολογιών – δεν είναι κάτι κακό, τόσο όσο απογοητευτικό δεδομένων των όσων καταφέρνουν τα υπόλοιπα. Κλείνω, αναφέροντας ξανά την χαμένη ευκαιρία να μετατραπεί στο Wii Sports του Nintendo Switch, εξαιτίας της ξεχωριστής κυκλοφορίας του.
[vc_row][vc_column width=”1/2″]
[/vc_column][vc_column width=”1/2″]Πλατφόρμα που χρησιμοποιηθήκε για review: Nintendo Switch
Είδος: Party/Mini-games
Κυκλοφορεί για: Nintendo Switch
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 03/03/2017
Εκδότρια εταιρία: Nintendo
Εταιρία ανάπτυξης: Nintendo
[/vc_column][/vc_row]
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
