Η ομάδα της διάσημης διαστημικής αλεπούς επιστρέφει για νέες πτήσεις (κι όχι μόνο) με το Star Fox Zero!
Δια χειρός PlatinumGames, της Ιαπωνικής εταιρίας που αγαπήσαμε για τα πρόσφατα Bayonetta 2 και Metal Gear Rising: Revengeance, έρχεται το απρόσμενο Star Fox Zero. Έπειτα από μια πολυετή αναμονή, η Nintendo όχι απλώς αναγεννά την δημοφιλή σειρά, αλλά το αναπτύσσει με τη βοήθεια εξωτερικού στούντιο. Ποιο είναι λοιπόν, το αποτέλεσμα;
Το δυνατότερο «χαρτί» της σειράς είναι αναμφίβολα το Star Fox 64 (Lylat Wars για εμάς τους Ευρωπαίους) του 1997, το οποίο έφερε τις εναέριες, διαστημικές μονομαχίες με γρήγορα και φαντεζί τζετ στις κονσόλες μας με περίσσιο στυλ και πανέμορφα τρισδιάστατα γραφικά. Παίζοντας όλη τη σειρά καθώς προετοιμαζόμουν για το παρών άρθρο, θα έλεγα μετά βεβαιότητας πλέον ότι το Star Fox Zero είναι ένα ημί-reboot, ημί-sequel του παιχνιδιού εκείνου, το οποίο του δίνει αρκετή ελευθερία για να δοκιμάσει νέα πράγματα αλλά και χώρο να πειραματιστεί με νέες επιλογές και μηχανισμούς.
Ο πιο γρήγορα αισθητός εξ αυτών είναι ο χειρισμός, ο οποίος απαιτεί την προσοχή του παίκτη σε δύο οθόνες για δύο διαφορετικά πράγματα, ταυτόχρονα. Η τηλεόραση προβάλλει το σκάφος από προοπτική τρίτου προσώπου, ενώ στην οθόνη του GamePad μεταφέρεται το πιλοτήριο του σκάφους Arwing οπότε και σημαδεύεις από πρώτο πρόσωπο, συνδυάζοντας τον αισθητήρα κίνησης για την κίνηση του στόχαστρου και όλα τα υπόλοιπα πλήκτρα για τις βασικές λειτουργίες, όπως η πλοήγηση του Arwing, οι μανούβρες που εκτελούνται είτε με τον δεξί μοχλό είτε με τα B και X, αλλά και το βασικότερο: τα όπλα.
Ας βγάλω τον «ελέφαντα» από την μέση νωρίς. Ο χειρισμός θα είναι το μεγαλύτερο αρχικό εμπόδιο, για τους περισσότερους, λόγω της πρωτοτυπίας του — το να χειρίζεσαι ταυτόχρονα δύο οθόνες για δύο διαφορετικά πράγματα με ένα χειριστήριο δεν είναι και καθημερινό φαινόμενο. Ο θρυλικός Shigeru Miyamoto, παρόλα αυτά, με την Nintendo EPD και την PlatinumGames, κατάφερε να χωρέσει το αρχικό του όραμα για τον χειρισμό στο τελικό παιχνίδι με περίσσια επιτυχία, κατ’ εμέ. Η ακρίβεια που προσφέρεται από τον αισθητήρα κίνησης σου επιτρέπει να πυροβολείς κοντινούς στόχους με τέτοια ταχύτητα που είναι αδύνατο να πετύχεις με αναλογικό μοχλό (τουλάχιστον τόσο εύκολα και τόσο συχνά), κι όσο εξοικειώνεσαι με το παιχνίδι θα παρατηρήσεις ότι περνάς όλο και λιγότερο χρόνο κοιτάζοντας το GamePad, αφενός λόγω του κοινού στοχάστρου που εμφανίζεται και στις δυο οθόνες, αφετέρου γιατί καταλήγει να γίνεται μια φυσική επέκταση του παιχνιδιού κι όχι μια ανούσια προσθήκη.
Αφού λοιπόν έρθεις σε… ειρήνη με τον δραστικά αλλαγμένο χειρισμό, θα αρχίσεις να παρατηρείς το παιχνίδι στη γενικότερη μορφή του. Αντλώντας τα περισσότερα στοιχεία του από τον τίτλο του Nintendo 64, το Star Fox Zero μας ξεκινά στον πλανήτη Corneria, με τον καλύτερο τρόπο, δηλαδή γνωρίζοντας την ομάδα Star Fox. Ο αρχηγός Fox McCloud (εσύ) συντροφεύεται από τρεις πιστούς και ξεχωριστούς πιλότους ακόμη: τον αθεράπευτα cool αλλά πάντα άξιο εμπιστοσύνης Falco Lombardi, τον βετεράνο και πιστό σύμμαχο Peppy Hare και τον έξυπνο Slippy Toad. Ο καθένας τους φέρνει την δική του προσωπικότητα στο παιχνίδι, προσφέροντας κάτι διαφορετικό για να σε συντροφεύει στις πτήσεις σου από άποψη διαλόγου. Σε κάθε αποστολή θα σε συνοδεύουν και με κάτι περισσότερο από λόγια, όπως ακτίνες laser που σε βοηθούν στις αερομαχίες, όμως θα πρέπει να προσέχεις και την δική τους μπάρα ενέργειας, καθώς αν εξαντληθεί, τους χάνεις από την μάχη και τα πράγματα δυσκολεύουν.
Ως είθισται όμως, τα πράγματα δεν μένουν μόνο στον αέρα. Η παντός καιρού και παντός εδάφους ομάδα του Star Fox έχει στη διάθεσή της τα οχήματα Landmaster, το νέο Gyrowing και μια νέα μορφή του Arwing, το δίποδο δεινοσαυροειδές Walker. Το κάθε ένα εξ αυτών εξυπηρετεί έναν διαφορετικό σκοπό με τον δικό του τρόπο, για να δώσει ποικιλία στις αποστολές που χρησιμοποιείται έκαστο — αν και στην συντριπτική πλειοψηφία αυτών, το Arwing είναι ο πρωταγωνιστής.
Το Landmaster διατηρεί την παλιά του μορφή, δηλαδή αυτή του βαρέως άρματος εδάφους που έχει τη δυνατότητα να αιωρείται προσωρινά για να αποφεύγει εμπόδια ή να πραγματοποιεί χαμηλή πτήση. Η δράση αλλάζει εντελώς όταν βρίσκεσαι στο τιμόνι του Landmaster, καθώς τα εμπόδια είναι περισσότερα και η φύση τού οχήματος το κάνει πιο «βαρύ» στον χειρισμό, όμως αντίστοιχα δυνατότερο και ανθεκτικότερο στη μάχη.
Όχι ολόφρεσκο, αλλά πρακτικά ολοκαίνουριο, είναι το Walker, ή καλύτερα, η Walker μορφή του Arwing. Με το πάτημα ενός πλήκτρου, το εμβληματικό σκάφος του Fox μετατρέπεται σε δίποδο ρομπότ με αυξημένη ταχύτητα και μικρό μέγεθος, κάτι που το κάνει ιδανικό για μικροδουλειές όπως η εισβολή στα σωθικά ενός μεγάλου διαστημόπλοιου για να καταστρέψεις ζωτικής σημασίας εξοπλισμό με ευκολία. Αρχικά, δεν κατάφερα να δω την ουσία του καθώς δεν ήταν πολλά περισσότερα από ένα αργό Arwing εδάφους. Όταν όμως, το χρησιμοποίησα στην επιφάνεια σκάφους στο διάστημα για ευκολότερη πλοήγηση, ή στο έδαφος του πλανήτη Corneria εναλλάσσοντας συνεχώς μορφές για να είμαι πιο αποτελεσματικός, κατάλαβα την χρησιμότητά του. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι δεν έχει πίστες αφιερωμένες σε αυτό, καθώς δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι τόσο μεγάλο, όμως ως μια δεύτερη μορφή του Arwing που βρίσκεται ένα πλήκτρο μακριά είναι πολύ χρήσιμο. Και παρότι έκανε την εμφάνισή του στο ακυρωμένο Star Fox 2 του SNES, είναι η πρώτη φορά που το πιάνουμε στα χέρια μας κι επίσημα.
Από την άλλη, το Gyrowing είναι μια ολοκαίνουρια προσθήκη που προσπαθεί να σε τραβήξει μακριά από την ασταμάτητη αδρεναλίνη της μάχης και να σε φέρει στα πιο τεχνικά θέματα. Πρόκειται για ένα αεροπλάνο με έλικες για αιώρηση, εξοπλισμένο με το γλυκά λιτό Direct-i ρομπότ που μπορεί να χακάρει διάφορα πάνελ (με το πάτημα της οθόνης του GamePad, το οποίο με απογοήτευσε καθώς υπήρχε περιθώριο για ένα σύντομο mini game) και να ανοίξει δρόμους ή να καταστρέψει εχθρούς. Όταν δεν κουβαλάς το Direct-i από το ένα σημείο ενδιαφέροντος στο άλλο, οδηγείς το Gyrowing με υπομονή, όντας πιο εύκολος στόχος για τους εχθρούς και πολύ λιγότερο cool από ότι ήσουν στο πιλοτήριο του Arwing.
Έχουμε δύο (ενάμιση, για την ακρίβεια) ολοκαίνουρια οχήματα, τα οποία προσθέτουν μεν το λιθαράκι τους στο χτίσιμο ταυτότητας του νέου Star Fox, όμως σε τι βαθμό; Προσωπικά, δεν θα με πείραζε αν το Gyrowing δεν υπήρχε, καθώς η προσθήκη του δεν εμποδίζει μεν την ροή του παιχνιδιού, όμως πιστεύω θα επωφελούταν από τον συνεχή γρήγορο ρυθμό των υπολοίπων (ακόμη και του αργού Landmaster) και από την έλλειψη παύσεων για τα λίγα δευτερόλεπτα που διαρκούν τα χακαρίσματα.
Ορίζοντας το παιχνίδι ως ημί-reboot, που προείπα, κάνει ευκολότερη και την δημιουργία ταυτότητας κατ’ εμέ. Από άποψη παρουσίασης, είναι σαν να βλέπεις τα καλύτερα και διασημότερα στοιχεία του Star Fox 64 μαζεμένα, ανανεωμένα και με μοντέρνες προσθήκες. Οπτικά, θυμίζει πολύ τα renders που χρησιμοποιούνταν την δεκαετία του ’90 στα trailers, με την ανάλογη φυσικά τεχνολογία του σήμερα να τα κάνει πολύ ομορφότερα. Τα πορτρέτα των χαρακτήρων είναι σαν να φόρεσαν το… «HD κοστούμι» τους και να μπήκαν στην νέα γενιά, δίχως να αλλάζουν την «ψυχή» τους στο ελάχιστο. Η γενική πλοκή, πλην λεπτομερειών, ακολουθεί την γνώριμη ιστορία του πλανήτη Corneria που βρίσκεται υπό εισβολή, με την ομάδα Star Fox να εξωθεί τον εχθρό και να οδηγεί τη μάχη στο «γήπεδό» του, έναν… πλανήτη τη φορά.
Αυτό συνεπάγεται τον General Pepper, τον Star Wolf και πολλούς ακόμη που δεν θα αποκαλύψω, όπως και νέους χαρακτήρες που συμπληρώνουν το παλιό κι αγαπημένο καστ. Κι από τοποθεσίες; Υπάρχει μια αντίστοιχη ισορροπία μεταξύ νέων κόσμων αλλά και παλιών, με ποικιλία σε μέρη και εχθρούς. Δασώδεις εκτάσεις, μεγαλουπόλεις αλλά και χιονισμένες βάσεις είναι εδώ, μαζί με την άπειρη έκταση του διαστήματος για τις ασταμάτητες μάχες.
Σχετικά με τα παλαιότερα κύρια παιχνίδια της σειράς, το Star Fox Zero ανεβάζει αφάνταστα την διάρκειά του, με το campaign να κρατάει περίπου 6 ώρες. Οι αποστολές του είναι πολυποίκιλες και το μοναδικό κοινό μοτίβο που ακολουθούν είναι αυτό του κυνηγητού για το καλύτερο σκορ ανά πίστα, δηλαδή τα περισσότερα χτυπήματα σε εχθρούς, τα λιγότερα χτυπήματα προς εσένα, η ανακάλυψη διάφορων μεταλλίων και ούτω καθεξής. Παρόλα αυτά, δεν παραμένουν ποτέ μονότονες ούτε στον τρόπο που εκτυλίσσονται, καθώς οι περισσότερες διαθέτουν δύο φάσεις — σαν να λέμε, δύο κύριες αποστολές ανά πίστα — καθώς και το All Range Mode, κατά το οποίο σταματά η γραμμική προς τα εμπρός κίνηση του οχήματος και του κόσμου και αποκτάς πλήρη έλεγχο 360 μοιρών (αποκλειστικά για το Arwing). Η εναλλαγή φάσεων είναι ευχάριστη και καταπολεμά την υποψία βαρεμάρας, έστω για το πρώτο playthrough, όμως και σε περαιτέρω επαναλήψεις είναι μια καλή ευκαιρία να αλλάζει το μοτίβο.
Πώς συμπεριφέρεται το παιχνίδι στο τεχνικό του κομμάτι όμως; Όντας αποκλειστικότητα του Wii U, πολλοί περίμεναν χαμηλή ποιότητα εικόνας και χαμηλή απόδοση. Παρόλα αυτά, τρέχει σταθερά στα 60fps, και στην κύρια αλλά και στην δεύτερη οθόνη. Δεδομένου ότι μπορείς να παίξεις co-op με ένα άτομο να χειρίζεται την πτήση (με Wii U Pro Controller) και το δεύτερο άτομο να χειρίζεται τα όπλα μέσω του GamePad, ήταν ανάγκη να αποδίδει την εικόνα ασταμάτητα στα 60fps (λόγω γρήγορης δράσης) και στις δυο οθόνες (η καθυστέρηση σε μια από τις δύο θα «σκότωνε» το co-op). Εδώ να σημειώσω πως το co-op είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσεις τον χειρισμό με μεγαλύτερη ευκολία, σπάζοντας τον χειρισμό σε δύο κομμάτια και δύο άτομα.
Κατά τ’ άλλα, τα γραφικά του γενικότερα δεν εντυπωσιάζουν όσο του Mario Kart 8 ή του Bayonetta 2 (επίσης αποκλειστικά), όμως δεν απογοητεύουν. Βρίσκονται σε αυτή την «καταραμένη» θέση όπου απλώς δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά, τα διαρκή εφέ από εκρήξεις, laser κλπ θα τραβούν την προσοχή ενώ ακόμη κι αν επικεντρωθείς στο να «σκανάρεις » τα πάντα για οπτικές λεπτομέρειες, δεν θα υπάρξει απογοήτευση. Οι πλανήτες, βέβαια, θα μπορούσαν να ήταν λίγο πιο οργανικοί, καθώς εν παραδείγματι ο κατοικημένος Corneria είναι φαινομενικά ακατοίκητος πλην των φονικών μηχανών που στρέφονται εναντίον σου. Με λίγα λόγια, εξυπηρετούν τον σκοπό τους δίχως να εντυπωσιάζουν. Από την άλλη, ο ήχος δεν άφησε κανένα παράπονο, με τις φωνές των χαρακτήρων να επιστρέφουν όπως τις θυμόμαστε, τα ηχητικά εφέ των αδιάκοπων μαχών να συμπληρώνουν την κάθε στιγμή παρέα με τους διαλόγους των χαρακτήρων που ακούγονται από τα ηχεία του GamePad, και μουσική που έχουμε συνηθίσει κι αγαπήσει.
Ανταπεξέρχεται στις προσδοκίες μας το Star Fox Zero, εν τέλει; Το ότι θα μπορούσε να είναι πολλά περισσότερα δεν δίκαιη κριτική αναφορικά με το τι είναι πραγματικά, κι αυτό που είναι χαρακτηρίζεται από πινελιές καινοτόμου και διασκεδαστικού design, εφαρμοσμένο σε ένα πολύ γνώριμο περιβάλλον το οποίο είναι σχεδόν 50-50 παλιό και καινούριο. Αν το Star Fox Zero αποτελέσει μια νέα αρχή για τη σειρά και δούμε συνέχειά του στο Nintendo NX, τότε με χαρά μου βλέπω πως τα θεμέλια έχουν μπει με πολύ σωστό τρόπο.
[vc_row][vc_column width=”1/2″]
[/vc_column][vc_column width=”1/2″]
Ταυτότητα Παιχνιδιού
Πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για review: Wii U
Είδος: Shooter
Κυκλοφορεί για: Wii U
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 30/04/2016
Εκδότρια εταιρία: Nintendi
Εταιρία ανάπτυξης: Nintendo EPD, PlatinumGames
Ευχαριστούμε την Nintendo για την έγκαιρη παραχώρηση του παιχνιδιού για τις ανάγκες του review.
[/vc_column][/vc_row]
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
