Splatoon Review

Πλιτς πλατς, ο ήχος της διασκέδασης. Παρουσιάζουμε το Splatoon!

Αν αναμειγνύαμε — σε έναν ιδανικό κόσμο — τα Super Mario Bros., Jak and Daxter και Ratchet & Clank σε ένα καζάνι μελανιού, τι θα παίρναμε; Η πλέον λογικότερη απάντηση είναι: το Splatoon. Το νέο δημιούργημα της Nintendo είναι ένα ολοκαίνουριο I.P. (δηλαδή δεν σχετίζεται με άλλη ιδιοκτησία της) και από αυτό “ξεχύνεται” δημιουργικότητα.

Η γενική ιδέα του παιχνιδιού είναι το μελάνι, το οποίο αποτελεί το κυριότερο στοιχείο του gameplay. Διαλέγοντας τον χαρακτήρα σας (αγόρι/κορίτσι με ελάχιστες επιλογές customization αρχικά) και με συνοπτικές διαδικασίες βρίσκεστε στην Inkopolis, ή αλλιώς το hub που από όπου κάνετε οτιδήποτε στο παιχνίδι. Συχνά, ένα ντουέτο κοριτσιών θα σας καλωσορίζει και θα παρουσιάζει οτιδήποτε νέο (όπως νέα modes, πίστες κ.ά.) σε στυλ τηλεοπτικής εκπομπής, κι έπειτα θα είστε ελεύθεροι να εξερευνήσετε και να παίξετε. Κατά την περιήγησή σας στην Inkopolis θα βλέπετε γύρω άλλα Inklings τα οποία είναι παίχτες — δεν μπορείτε να κάνετε κάτι μαζί τους (ακόμα, τουλάχιστον) κι απλώς βλέπετε σε συννεφάκι τα τελευταία τους σχόλια ή σκίτσα στο Miiverse του τίτλου.

Αυτή η online-first προσέγγιση της Nintendo είναι πρωτόγνωρη, καθώς πρόσφατα παιχνίδια όπως το Mario Kart 8 και το Super Smash Bros. έχουν αρκετό online “ζουμί” όμως δεν γίνεται να τα χαρακτηρίσεις σαν παιχνίδια που επικεντρώνονται εκεί. Με το Splatoon, η είσοδος για το story mode είναι μέσω ενός υπονόμου στα δεξιά από το τεράστιο κτίριο στο κέντρο της πλατείας από όπου εισέρχεστε στα online lobbies. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για την ταυτότητα του παιχνιδιού που δίνει τεράστια ελευθερία στον παίχτη από την πρώτη στιγμή.

Αυτό συνεπάγεται με έλλειψη ανάγκης να παίξετε το story mode αν δεν σας ενδιαφέρει και να “βουτήξετε” κατευθείαν στις online δραστηριότητες χωρίς μειονεκτήματα απέναντι σε όσους έπαιξαν την ιστορία. Η οποία ιστορία περιβάλλεται από τα παιδιά-καλαμάρια “Inklings” που πρωταγωνιστούν και τα σατανικά χταπόδια “Octarians” που κάνουν έναν βρώμικο πόλεμο εναντίον τους. Μέσα από το πολύχρωμο, απλοϊκό και ζωηρό art style η ιστορία αποτυπώνεται σχετικά εύκολα και κυρίως αποτελείται από σειρές αποστολών που οδηγούν με την σειρά τους σε αναμέτρηση με ένα μεγάλο boss, το οποίο μας ανοίγει ένα νέο μέρος για εξερεύνηση με τις δικές του νέες αποστολές αφού το νικήσουμε. Χαμένη ευκαιρία θα χαρακτήριζα τις περισσότερες μάχες μαζί τους όμως, μιας και συνήθως είναι του τύπου “χτύπα το αδύναμο σημείο εις τριπλούν”. Στην αρχή ήμουν ενθουσιασμένος όταν έπρεπε να βάψω τις πλευρές τους ώστε να ανέβω πάνω τους, ή να χρησιμοποιήσω το περιβάλλον, όμως η ποικιλία τρόπων τέλειωσε γρήγορα.

Πώς, όμως, παίζεται το Splatoon; Οπλισμένοι με δοχεία μελανιού στις πλάτες τους, ένα από τα διάφορα και διαφορετικά όπλα συν την δυνατότητα να μετατρέπεστε σε καλαμάρι κατά βούληση, ο σκοπός του παιχνιδιού κατά κύριο λόγο είναι να βάφετε όσο μεγαλύτερο κομμάτι τις πίστας είναι δυνατόν και παράλληλα να εξολοθρεύετε τους αντιπάλους σας. Το μελάνι με τα χρώματα της ομάδας σας (που εναλλάσσονται κάθε φορά που τελειώνει ένα ματς ή ξεκινάτε το παιχνίδι) επιτρέπει ταχύτατη κίνηση μέσα του σε μορφή καλαμαριού, ενώ αντιθέτως το μελάνι της αντίπαλης ομάδας καθυστερεί την κίνησή σας και κάνει ζημιά που μπορεί να αποβεί μοιραία αν συνεχιστεί για μερικά δευτερόλεπτα.

Οι δίοδοι που ανοίγουν από αυτό είναι μια εξαιρετικά δημιουργική ιδέα από μεριάς Nintendo · για παράδειγμα, βάφοντας έναν διάδρομο που καταλήγει να σκαρφαλώνει κατακόρυφα έναν τοίχο δίνει την ευκαιρία να μεταβείτε σε μια ψηλότερη πλατφόρμα εύκολα και γρήγορα, κάνοντας το παιχνίδι τόσο shooter όσο και platformer — από τα καλά platformer, κάνοντας την μάχη τόσο οριζόντια όσο και κάθετη. Η σβέλτη κίνηση των χαρακτήρων και η απόλυτη ευκολία στο να κάνετε οποιαδήποτε ενέργεια (πυροβολισμός, άλμα, μεταμόρφωση κλπ) είναι βασικός κρίκος στην αλυσίδα του gameplay, καθώς όλα αυτά τα κομμάτια λειτουργούν τόσο καλά μαζί που γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι του τρόπου που παίζετε. Η έμφαση στο platformer κομμάτι δίνει έναν άλλο αέρα στις μάχες που ξεφεύγουν από το πρότυπο του απλού shooter — γρήγορο, ανελέητο shooting με τεράστια άλματα σε συνδυασμό με βάψιμο, κρύψιμο εντός του μελανιού, δημιουργία χώρου κίνησης και τακτική προσέγγιση στην διαχείριση μελανιού και χώρου είναι τα συστατικά ενός ανταγωνιστικού shooter με την “προβιά” ενός αθώου, παιδικού παιχνιδιού.

Αλλά πώς μπορείτε να βάψετε; Κάθε χαρακτήρας εξοπλίζεται με ένα βασικό όπλο από μια γκάμα όπως πιστόλι Zapper (Duck Hunt, κανείς;), sniper rifle, shotgun και… μεγάλη βούρτσα μεταξύ άλλων. Το ένα όπλο διαφέρει αισθητά με το άλλο, είτε μέσω απόστασης βολής, είτε μέσω ταχύτητας βολών, είτε μέσω κατανάλωσης μελανιού και πάει λέγοντας. Αντίστοιχα, το κάθε όπλο έρχεται με μια βόμβα (ξανά από μια γκάμα με διάφορες ιδιότητες) η οποία είτε εκρήγνυται και βάφει τον περίγυρο, είτε μπορεί να ακυρώσει δυνάμεις αντιπάλων αλλά φυσικά κι εδώ υπάρχουν διαφορετικά μοντέλα. Τέλος, μια special ικανότητα είναι σετ με κάθε όπλο, η οποίες ποικίλουν από κυκλική ασπίδα ως το Echolocator που μέσω γραμμών από την θέση σας εμφανίζει την τοποθεσία των αντιπάλων. Μηχανισμοί όπως τρύπες εκτόξευσης σε μεταφέρουν γύρω-γύρω στην πίστα με άνεση, και μέσω του GamePad μπορείτε να διαλέξετε έναν συμπαίχτη για να τηλεμεταφερθείτε στο μέρος του άμεσα. Αυτό είναι μεγάλης σημασίας όπως θα δείτε παρακάτω για τα διάφορα modes, καθώς η οθόνη του GamePad λειτουργεί ως χάρτης που δείχνει τα επίπεδα βαψίματος σε πραγματικό χρόνο — βολική προσθήκη, αφού έτσι αφαιρείται και το minimap από την οθόνη όπου παίζετε. Με την ευκαιρία, το παιχνίδι λειτουργεί μόνο με το GamePad και είτε σημαδεύετε μέσω κίνησης είτε παραδοσιακά με τους μοχλούς και παρότι η κίνηση ανταποκρίνεται αρκε  τά καλά και με ακρίβεια, προτίμησα την παραδοσιακή μέθοδο.

Όλα αυτά προστίθενται στο character customization κομμάτι, όπου διαλέγετε παπούτσια, μπλούζα και καπέλο επί των όπλων για να δώσετε ξεχωριστή μορφή στο παιδί-καλαμάρι σας, κι όχι μόνο, αφού ακόμα κι ο εξοπλισμός που φοράτε έχει ιδιότητες που πρέπει να αναλογιστείτε αν προσπαθείτε να φτιάξετε έναν χαρακτήρα που παίζει με συγκεκριμένο τρόπο. Προτιμώ γρηγορότερο respawn μέσω της μπλούζας μου, ή μεγαλύτερο δοχείο μελάνης; Όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί επιτρέπουν να πειραματιστείτε εύκολα, καθώς οτιδήποτε αγοράζετε μένει στον χαρακτήρα και το αλλάζετε όταν βρίσκεστε στην Inkopolis. Φυσικά, όλα αυτά πρέπει να ξεκλειδωθούν μέσω ενός βασικού level system που ανεβαίνει βάσει των πόντων (σκορ) που μαζεύετε από τις online μάχες σας. Το story mode είναι εντελώς ασύνδετο με το online, και το μόνο που μπορείτε να αποσπάσετε από εκεί είναι μερικά blueprints για εξοπλισμό — όχι όμως ο ίδιος ο εξοπλισμός.

Χρήματα για να αγοράζετε όλα αυτά αποκτάτε μέσα από τα online modes, τα οποία χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Ranked και Regular. Στο Regular πέρασα τον περισσότερο χρόνο μου, καθώς είναι η τυπική unranked, εντελώς για πλάκα κατηγορία που προς το παρόν στεγάζει το Turf Wars mode. Το Ranked αντίθετα επιβραβεύει την καλή απόδοση μέσω ενός ranking system που σου ανεβάζει ή ρίχνει τον βαθμό ανάλογα με το πόσο καλά αποδίδεις ως μέρος της ομάδας σου. Εδώ βρίσκονται δύο ακόμα modes, τα Splat Zones και Tower Control. Στο Turf Wars έχετε 3 λεπτά για να έρθετε αντιμέτωποι 4 εναντίον 4 με σκοπό απλώς το να έχετε το μεγαλύτερο μέρος της πίστας βαμμένο με τα χρώματά σας στην λήξη. Το Splat Zones είναι κάτι σαν King of the Hill, όπου η ομάδα που βάφει μια συγκεκριμένη περιοχή την κατακτά και προχωράει στην επόμενη, με την ομάδα που έχει στην κυριαρχία της τις περισσότερες περιοχές να κερδίζει. Τέλος, το Tower Control καλεί έναν παίχτη από την τετράδα της κάθε ομάδας να σκαρφαλώσει έναν πύργο βάφοντάς τον και την κορυφή του, το οποίο θα τον κάνει να μετακινείται προς την αντίπαλη μεριά. Αν ο παίχτης μετατραπεί σε καλαμάρι, πέσει κάτω ή σκοτωθεί από αντίπαλο ο πύργος ξαναγυρίζει στο κέντρο. Ένα ακόμη πολύ απλουστευμένο mode είναι το Battle Dojo, όπου είναι το μοναδικό mode για τοπικό multiplayer 2 ατόμων, κι ο κάθε παίχτης καλείται να σπάσει τα περισσότερα μπαλόνια σε 30 δεύτερα.

Οι επιλογές των modes είναι λίγες, όμως καλές. Όλα είναι όσο απλά θες να είναι, κι ίσως πρόκειται για το μοναδικό πρόσφατο shooter που μπορώ να σκεφτώ το οποίο απευθύνεται τόσο σε παιδιά μικρών ηλικιών όσο και σε μεγαλύτερους gamers — κάθε βαμμένο μέτρο είναι κίνηση στρατηγικής, όπως και οι επιλογές δυνάμεων και όπλου. “Αγκάθι” είναι λοιπόν η έλλειψη voice chat τουλάχιστον στην Ranked κατηγορία όπου η μικρή διάρκεια των παιχνιδιών απαιτεί άμεση ανταπόκριση στα πάντα — μια μικρή, λάθος κίνηση μπορεί να κοστίσει ολόκληρο το ματς. Επίσης κακή επιλογή είναι η μη συμπερίληψη parties, δηλαδή να παίζεις με φίλους σταθερά μέσα στο matchmaking, όμως αυτό θα προστεθεί στο κοντινό μέλλον. Προς το παρόν, η μοναδική επιλογή παρόμοιας φύσεως είναι το “Join Friend”, όπου μπαίνεις στο παιχνίδι κάποιου φίλου αλλά δεν συνεχίζετε μαζί. Εν συνεχεία, η αρχική προσφορά χαρτών είναι εξαιρετικά περιορισμένη και μετριέται στα δάχτυλα ενός χεριού, κινδυνεύοντας να γίνει επαναλαμβανόμενη μετά από μερικό χρονικό διάστημα. Εδώ φαίνεται και η απειρία της Nintendo με τις online απαιτήσεις του κοινού. Τουλάχιστον, για άλλη μια φορά δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω ύπουλη παρά μόνο άπειρη όμως γενναιόδωρη. Η υπόσχεσή της για δωρεάν προσθήκες όπως χάρτες, όπλα, modes και άλλα σε βάθος μηνών είναι παράδειγμα προς μίμηση, όπως και η γενικότερη αντιμετώπισή της αναφορικά με το DLC στα παιχνίδια της. Ας σημειωθεί επίσης πως πέρα από μερικά προβλήματα τις τελευταίες μέρες πριν την κυκλοφορία του τίτλου, όπως και το πρώτο ζευγάρι ημερών μετά από αυτήν, δεν έχω αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα αποσύνδεσης ή lag. Τύχη ή γρήγορη αντιμετώπιση από την Nintendo; Δεν γνωρίζω, όμως το παιχνίδι πλέον τρέχει σταθερότατα.

Παρά το βάρος των εφέ και της εντυπωσιακής υγρής υφής του μελανιού που συνεχώς ρέει άφθονο, το παιχνίδι τρέχει σταθερά στα 60fps με κανένα απολύτως κόλλημα ή πτώση. Βέβαια, το απλοϊκό art style δεν μπορεί να χαρακτηριστεί “βαρύ” ούτε και τα γενικότερα γραφικά του τίτλου — είναι περισσότερο θέμα χαρακτήρα παρά δύναμης, οπότε μην περιμένετε κάτι εντυπωσιακό σε εκείνη την μεριά παρά κάτι λειτουργικό. Παρόλα αυτά, μοιάζει σαν να βγήκε από καρτούν Σαββατιάτικου πρωινού, οπτικά και ακουστικά. Η μουσική με τις γρήγορες κιθάρες και τις χορωδίες παιδιών να κάνουν ηχητικά εφέ από πάνω φωνάζει “90‘s“, όπως και πολλές από τις ενδυματολογικές επιλογές για το καλαμαροπαιδί σας.

Τι κατάφερε η Nintendo με το Splatoon; Μας έδωσε μια φρέσκια προσπάθεια στον χώρο των shooters που “παντρεύει” shooter και platformer σε ένα διασκεδαστικό πακέτο γεμάτο προσωπικότητα και εμφάνιση που ξεγελάει. Το Splatoon ανήκει τόσο στο δωμάτιο ενός πιτσιρικά όσο και σε τουρνουά, με μοναδικό σφάλμα του την αραιή προσφορά υλικού.

Bonus Round: Η Limited έκδοση του παιχνιδιού έρχεται με ένα καλαμάρι amiibo, το οποίο υπάρχει μόνο εκεί και στο πακέτο τριών amiibo (το οποίο δεν ήρθε Ελλάδα). Με τα amiibo του παιχνιδιού ξεκλειδώνεται ένα ακόμη mode, τα Amiibo Challenges, τα οποία είναι επιπλέον πίστες για μονό παιχνίδι που ξεκλειδώνουν μικροπράγματα εντός παιχνιδιού.

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!