Δείτε στο νέο μας Βίντεο: «Η Sony συνεχίζει να κάνει τα... δικά της | Game Recap #157»

Krypton (the series)

Αναγνώστες μου και συναγωνιστές ανά την υφήλιο, σαν κάθε καλός δολοφόνος έπρεπε να επιστρέψω στον τόπο του εγκλήματος, με έναν οργασμό συγγραφικής έμπνευσης (και γενικά θέλοντας να σκοτώσω τον κάπως ελεύθερο χρόνο που έχω αυτόν τον καιρό. Είναι θέμα σαδισμού να πονάω τα μάτια σας ένα πράμα). Ω! Τι πάσα μου έδωσα ο μάγος της e-ball κοινώς ηλεκτρονικής μπάλας με τη λέξη «χρόνος» (ο συντάκτης βέβαια παίζει να έχει να ακουμπήσει ποδόσφαιρο σε ηλεκτρονική μορφή φανατικά από το FIFA ’98, αλλά μην το κάνουμε θέμα) και πόσο hot topic έχει γίνει σε σειρές και ταινίες… Το πέταξε εκεί η άλλη στο Harry Potter και αμέσως έγινε trend (έλα σκάσε εντάξει, είναι επιστημονικό θέμα εδώ και χρόνια, απλά διαβάζω πάλι τα βιβλία, δε θα με κρίνεις).

Χρόνος λοιπόν και άγνωσται αι βουλαί (μάλλον) αυτού με γνώμονα πως τον χειρίζεσαι, μιας και συνδέεται άμεσα με το πιλοτικό επεισόδιο της νέας σειράς που διαφήμιζαν εδώ και καιρό, που δεν είναι άλλη από το Krypton. Οι μερακλήδες θα κατάλαβαν ίσως πως προφανώς δε μιλάμε για κάποιο παπάκι που θυμάσαι από τα παλιά χρόνια σου στα δυτικά προάστια (ή κάπου γενικά στην ελληνική επικράτεια), όσο για τη νέα σειρά της DC που αποφάσισε πως έπρεπε να πει την ιστορία του πλέον iconic hero στο σύμπαν της (του Superman ΠΡΟΦΑΝΩΣ) και συγκεκριμένα το από πού κρατάει η κόκκινη σκούφια του (είχε ίδιο χρώμα με την κάπα και το πάλαι βρακάκι του που φόραγε περήφανα πάνω από το κολάν του), εξιστορώντας την ιστορία της οικογένειας του. Αλλά είναι σα να σε ακούω να λες (ή έστω να σκέφτεσαι για όποιον μπορεί να το κάνει) «Χοντρέ τι μας λες; Είναι να καθόμαστε να βλέπουμε την προγενέστερη ιστορία ενός o.p υπερήρωα, που παίζει να πρέπει να αλλάξει το προσωνύμιο του σε Superscout (κοινώς υπερπρόσκοπο) και να λέει ιστορίες γύρω από τη φωτιά;». Σςςςς! Ηρεμήστε αναγνώστες μου και ΟΚ μην είστε τέτοιοι. Ακούστε λίγο τον θείο Γιώργο τι έχει να πει…

Εντάξει σας το δίνω πως ειδικά στις παλιές σειρές comic (ειδικότερα στη χρυσή εποχή των comics στην Αμερική), o Superman ήταν μάλλον το παιδί για όλες τις δουλειές. Ο «κύριος σπαστικά τέλειος» συγκέντρωνε μια εντυπωσιακή γκάμα υπερδυνάμεων, που δεν περιοριζόταν μόνο στο να ρίχνει μπουκέτα αλά Bud Spencer και να πετάει πιτσίου από τα μάτια, αλλά επιπροσθέτως του είχαν κολλήσει πόσες ακόμα, που από ένα σημείο και μετά οκ έγινε κάπως γελοίο… (Τον Superman όμως δε θα τον ξαναβρίσεις! ΤΟΝ SUPERMAN!)

Ενδεικτικά αναφέρω πως τον είχαν κάνει να μπορεί να αναπαράγει οποιαδήποτε φωνή ήθελε (κάτι σαν τον Μητσικώστα στο πιο αγόραρος ένα πράμα), να μπορεί να αλλάζει τη μορφή του κατά βούληση σε μέγεθος και εμφάνιση ( τι σας έλεγα πως είναι ο Μητσικώστας), μπορούσε να ταξιδέψει στον χρόνο (πράγμα που το έχουμε δει και στις παλιές ταινίες του. Ναι μιλάω για εκείνες τις αρχαίες. ΕΙΜΑΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΣ ΕΝΤΑΞΕΙ;), να μιλάει όλες τις γνωστές γλώσσες με άνεση, να έχει μνημονικό πιο καλό και από γυναίκα που της έχεις κάνει κάτι (μη δω σχόλια του στυλ στερεοτυπικέ σεξιστή και λοιπά, είναι βιωματικό), να μπορεί να υπνωτίζει επίσης κατά βούληση έναν άνθρωπο ( έχεις την εντύπωση πως σταματάει εδώ;;), να έχει προαίσθηση ενός συμβάντος πριν αυτό συμβεί (δε ξέρω βέβαια αν έπαθε ο Spiderman λίγο Superman ή το ανάποδο), με ηρωικότερη πιστεύω όλων εκείνη που μπορούσε να εκτοξεύει μικρότερους Superman από τα χέρια του!! Εντάξει ήταν δεκαετίες ζόρικες στη χρυσή εποχή και σου λένε βάλε εκεί να έχει ο κόσμος, ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ!! Με λίγα λόγια τον είχανε κάνει να μπορεί να τελέσει τα πάντα και να συμφέρει ρε παιδί μου!

Αλλά πέρα από την πλάκα, ας μη ξεχνάμε πως ήταν από τους πρώτους υπερήρωες που δημιουργήθηκαν, ιδιαίτερα σε μια περίοδο πολέμων (βλέπε Α’ και Β΄ Παγκόσμιους) που είναι λογικό η πένα των δημιουργών να ήθελαν έναν χαρακτήρα-σύμβολο, που να συγκέντρωνε όλες τις αρετές δίνοντας κουράγιο στους αναγνώστες. Εντάξει ρε παιδί μου, λίιιιιγο σοβινιστής με την Αμερική ήταν, αμέσως κι εσείς… Γενικά όμως με το πέρασμα των δεκαετιών έκαναν διάφορες αλλαγές και ιδιαίτερα μετά από τα γεγονότα που οδήγησαν σε διάφορα reboot και λοιπά, τον έχουν κάνει κάπως downgrade. Ορίστε, τι καταλάβατε;; (ναι οκ, ήταν και είναι από τους αγαπημένους μου, ΑΝ ΕΣΤΩ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙΣ…!! Φοράγαμε, όπως είπα, περήφανα το βρακάκι μας έξω από τη στολή, ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΚΛΕΜΕΝΟ!).

Πολλές φορές όμως, ιδιαίτερα εκείνοι που δεν έχουν ανοίξει κάνα comic να δουν (όπως εγώ ομολογουμένως σε τέτοιες περιπτώσεις), είχαν πάντα την απορία πως ΟΚ ρε δικέ μου, είσαι εξωγήινος, είσαι υπερτούμπανος ένα πράμα, είσαι πολλά, ΑΛΛΑ από πού έρχεσαι, τίνος είσαι εσύ (που θα ρώταγε κάθε γιαγιά από το χωριό που σέβεται τις παραδόσεις).

Γενικά, είτε στη μεγάλη, είτε στη μικρή οθόνη, σπάνια είχαμε δει την εκεί ιστορία της οικογένειας του Kal-El (πατρικό όνομα του Superman), με κάποιες εξαιρέσεις τις φευγαλέες δραματοποιήσεις σε ταινίες όπως εκείνες του Christopher Reeve (μάλιστα τον μπαμπά-Superman έπαιζε ο Marlon Brando), με πιο πρόσφατη μεταφορά το Man of Steel (που τον ίδιο ρόλο έπαιξε ο Russel Crowe), ενώ στο ρόλο του υπερκοπελιού (Superman για τους φίλους από Κρήτη) είχε παίξει ο Henry Cavill ή αλλιώς ο λόγος να μην πάρουμε ποτέ ξανά την κοπέλα μας στο σινεμά (μόνο εμένα μου τη σπάει το πόσο αψεγάδιαστος δείχνει συνέχεια;). Να σημειώσω πως από σειρές, δεν είχα παρακολουθήσει τόσο πολύ Smallville ή το πιο παλιό (που να το ξέρετε πιτσιρικάδες) Lois and Clark, υποθέτω κάτι παραπάνω θα είχαν αναφέρει (μάλιστα οι πρωταγωνιστές αυτής της παλιάς σειράς, είχαν κάνει cameo στη σειρά της DC Supergirl, κάνοντας με να δακρύσω από λύπη του πόσο έχω γεράσει. Άτιμα στούντιο!). Όπως και να έχει, έχεις απορίες. ΣΟΥ ΛΕΩ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ!! Ωραία, αφού λοιπόν αυθόρμητα τις έχεις (για να έχω λόγο να γράψω εν τέλει το άρθρο), πάμε να δούμε τι μας φέρνει η DC.

Εντάξει μην κοροϊδευόμαστε, τα πολύ βασικά της ιστορίας του έτσι τα ξέρουμε. Πλανήτης κάτι έτη φωτός μακριά, υπερβολικά καινοτόμος τεχνολογία, οίκοι σε φάση «είμαι ο τάδε από τον οίκο τάδε» (Ναι, ναι! Τόσο περηφάνια για το επώνυμο τους) και πάει λέγοντας. Η σειρά λοιπόν έρχεται να μας πει για την ιστορία του πιο γνωστού σε μας οίκου El (Ναι παιδιά, έχετε δει Λιακόπουλο και το φώναζε εκεί, έλα κάνε το αστείο από κάτω και ξεπέρασε το γρήγορα) καθώς και του πως έφτασε η ιστορία στα γεγονότα της καταστροφής του πλανήτη…

Συγκεκριμένα ξεκινάμε αρκετά χρόνια πριν, στην εποχή των προγονών του Superman (εντάξει είπαμε δε θα σου πει για το πώς ο εκεί Αδάμ-κάτι γνώρισε την αντίστοιχη Εύα-κάτι). Ένας οίκος λοιπόν μέσα σε μια κοινωνία κάπως «αρειανή» (ΟΧΙ δεν είναι από τον Άρη, ξεκόλλα!) που οργανώνεται σε ένα είδος καστών (θυμίζοντας πολύ τη φιλοσοφία που επικρατεί στην Ινδία), που πέρα από τους ευγενείς οίκους, διαχωρίζουν εκεί ακόμα περισσότερο την κοινωνία αναλόγως με τη δραστηριότητα που σου επιβάλλεται να ακολουθήσεις. Με λίγα λόγια κάτι σαν τα Hunger Games στο πιο διαστημικό του. Κοινώς υπάρχουν νομικοί, στρατιωτικοί και πάει λέγοντας.

Έτσι λοιπόν εδώ βλέπουμε την ιστορία του Seg El (Cameron Cuffe) (που είναι παππούς του Superman), ενός λαμπρού και badass νέου (Ναι κακόβουλε τύπε που διαβάζεις, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΤΟΥ), που ΟΚ παρά το γεγονός πως του έτυχαν πολλά ζόρια στη ζωή με το καλημέρα, οπότε και έγινε σκληρό αγόρι, δεν παύει (με εντάξει πιο κλισέ τρόπο, πεθαίνει και δεν το ξέρει) να είναι χρυσή καρδούλα το αγόρι μου. Από το πρώτο κιόλας επεισόδιο μας γίνεται γνωστό πως ο οίκος El έχει μυριστεί τη δουλειά πως παίζει να συμβούν πραγματάκια , οπότε και θέλει να προειδοποιήσει, αλλά τους έχουν πιο γραμμένους και από τηλεφωνική υπηρεσία ενημέρωσης (σόρρυ παιδιά που δουλεύετε εκεί, αλλά είναι αλήθεια). Η σειρά όμως προφανώς δε βιάζεται να τελειώνει την ιστορία της στο πιλοτικό επεισόδιο, αλλά προχωράει ένα βήμα παρακάτω στα εκεί γεγονότα πριν την καταστροφή του Krypton.

Μας ξετυλίγει λοιπόν το περιβάλλον, τις δομές και τις ιστορίες της κοινωνίας του Krypton και πως εκείνη οδηγήθηκε στην καταστροφή που προαναφέραμε. Ενώ κάποιος θα περίμενε αυτό να είναι κάτι βαρετό, υπό την έννοια πως οκ στην pop culture έχει μείνει το όλο τέλειο αυτής, απεναντίας η σειρά μας δείχνει όλα τα ψεγάδια, τις ιδιαιτερότητες, ακόμα και τις ίντριγκες που τη διακατείχαν πριν την καταστροφή. Μάλιστα εμμένω στο τελευταίο, γιατί από το πρώτο επεισόδιο που είδα, άφησε μια αίσθηση, πως το πάνε κάπως στο διακριτικά διαστημικό Game of Thrones. Αρκετά από τα πράγματα μέσα που έγιναν με έκαναν να πω ένα «ε ρε Tyrion που σας χρειάζεται», πράγμα που με οδήγησε στο να ελπίζω πως ίσως δούμε κάτι τέτοιο σε ανάπτυξη στο μέλλον. Όχι απαραίτητα με έναν κάθε-φράση-και-ατάκα νάνο, αλλά πιάνετε το νόημα. Για να μη σχολιάσω πως μέσα βλέπουμε και τον Ian McElhinney που είχε παίξει τον ΛΑΤΡΕΜΕΝΟ Barristan στο GOT. Τυχαίο; Καλά το βουλώνω.

Γενικά πάντως μέσα το cast των ηθοποιών δεν είναι καθόλου άσχημο, με αρκετά συμπαθητικές ερμηνείες και σενάριο που όπως είπα έχει το υπόβαθρο να γίνει πιο περίπλοκο και ενδιαφέρον από μια απλή διαστημοκοινωνική σειρά. Πραγματικά ελπίζω η πρώτη αίσθηση που αφήσαν μέσα να γίνει όντως πραγματικότητα στη συνέχεια…

Επειδή είναι πρώτο επεισόδιο, δε θέλω να στο χαλάσω, άλλωστε κυρίως παρουσίαση σου κάνω πως υπάρχει η σειρά. Θέλω όμως να μείνω στο τεχνικό κομμάτι της σειράς και συγκεκριμένα στο οπτικό. Θα το πω λακωνικά: ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΜΑΝΑ ΜΟΥ;; Παιδιά ειλικρινά και χωρίς καμία θεωρώ υπερβολή, ίσως είναι από τα καλύτερα CGI γραφικά που έχουν δει τα ταλαίπωρα μάτια μου τα τελευταία χρόνια σε σειρά. Οι δημιουργοί είχαν τους γενετήσιους αδένες, όχι μόνο να στηρίξουν το περιβάλλον της σειράς σε βαριά οπτικά εφέ, αλλά να το κάνουν καλά και με μεράκι. Λεπτομέρειες κτιρίων, πλανητικών φαινομένων, ιπτάμενων σκαφών (προφανώς είχαν αμάξια και λοιπά οχήματα που πετούσαν, O KRYPTON ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ;;!) ήταν πραγματικά μια υπερβολικά καλή δουλειά, που πλησίασε το αποτέλεσμα της μεγάλης οθόνης (εντάξει ρε δικέ μου, δε θα σου φέρω παράδειγμα το Justice League, δεν ήταν το λαμπρότερο σημείο της DC. Μουστάκι Cavill για πάντα!).

Για να σου κάνω λοιπόν ταμείο: για πρώτο επεισόδιο η σειρά, ξεκίνησε αρκετά καλά. Θα μου πεις τώρα «ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη», ιδιαίτερα αν κρίνεις τον καιρό στην Ελλάδα αυτή την εποχή. Αλλά όπως και να έχει, για μένα η σειρά έχει ένα ενδιαφέρον, μιας και μέσα πετάει όμορφα πράγματα, εξηγεί σε μεγαλύτερο βάθος την κοινωνία που προήλθε ο έτσι (μιας και γεννήθηκε χωρίς να τη γνωρίσει πραγματικά, παρά μόνο μέσα από έμμεσες πήγες. Ο Superman λέω ντε. Και όχι προφανώς ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ. Άμεσα τουλάχιστον…) και παραδόξως ενώ ρε παιδί μου μπορεί να θεωρείται ίσως υπερεκτιμημένος superhero (από προφανώς ΑΣΧΕΤΟΥΣ! Πλάκα κάνω χαλαρώστε), η σειρά σε κάνει παραδόξως κάπως να ξεκινήσει να σε νοιάζει η εκεί φάση του πως ξεκίνησε. Μάλιστα έμμεσα μέσα γίνεται κλασσικά το όλο πολιτικό σχολιάκι για τέτοιου είδους κοινωνίες (βλέπε ξενοφοβία, αρειανισμό και λοιπά), αλλά το κάνει έξυπνα υπό την έννοια πως είναι ήδη μια κοινωνία «φτασμένη» και κοιτάς την παρακμή της. Με λίγα λόγια στην προκείμενη αποτελεί δομικό στοιχείο της υπόθεσης και δεν μπαίνει άτσαλα όπως σε άλλες comic σειρές, που το πιέζουν το όλο «κοινωνικοπολιτικό μήνυμα» πιο πολύ και από την οδοντόπαστα για να βγει από το σωληνάριο! Αυτά για την ώρα κυρίες, κύριοι και λοιπά κοινωνικά φύλα και τα λέμε υπερβολικά σύντομα με review για το Pacific Rim! ΘΑ ΣΑΣ ΣΤΑΞΩ ΚΑΙ ΕΚΕΙ!!

Υ.Γ. Επίσης να τονίσω πως η βαθμολογία κάτω είναι για το πρώτο επεισόδιο και δεν κρίνω προφανώς ό,τι ακόμα δεν έχω δει. Αν βγει πατάτα, δεν αναλαμβάνω την ευθύνη κοινώς.

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!