Το Busted στο Launch Event του Nintendo Switch

To Nintendo Switch, ήρθε για να μείνει.

Στις 2 Μαρτίου, μια μέρα πριν την επίσημη κυκλοφορία του, είχαμε την δυνατότητα να παίξουμε και να δοκιμάσουμε την νέα κονσόλα της Nintendo, το Nintendo Switch. Το ταξίδι χωρίς προορισμό με την νέα υβριδική κονσόλα είχε αφετηρία τον πολυχώρο του The Loft στο κέντρο της Αθήνας. Παίξαμε, είδαμε νέα πράγματα και πάνω από όλα διασκεδάσαμε κρατώντας κυριολεκτικά στα χέρια μας την κονσόλα. Χτυπηθήκαμε, κοντραριστήκαμε, βαφτήκαμε μωβ αλλά και γελάσαμε με την ψυχή μας με το ολοκαίνουργιο Nintendo Switch. Την εμπειρία μας με την συσκευή της Nintendo, την έκαναν πολύ πιο απολαυστική οι υπεύθυνοι της εκδήλωσης όπου ήταν εκεί ώστε να λύσουν όλες τις απορίες μας με αποτέλεσμα να λύσουμε και εμείς τις δικές σας. Το επίσημο λανσάρισμα της κονσόλας, γίνεται αύριο 3 Μαρτίου, όπου και εσείς θα έχετε την ευκαιρία να παίξετε με το Nintendo Switch στον ίδιο χώρο από τις 11 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο επίσημο Facebook Event της Nintendo ακολουθώντας αυτόν τον σύνδεσμο.

Τι εννοείς πως μπορώ να παίξω και στο σπίτι αλλά και έξω από αυτό, με μία μόνο κονσόλα; Είναι απλό, αφού το Nintendo Switch, συνδυάζει την εμπειρία της φορητής με αυτή της σταθερής κονσόλας. Μπορείς να παίξεις από οπουδήποτε εσύ θέλεις με μία απλή κίνηση. Αρχικά πρέπει να πω πως και εμένα και του συναδέλφου @misterantonis η κονσόλα μας άφησε ανάμικτα συναισθήματα και εντυπώσεις ενώ για κάποια πράγματα ήρθαμε σε αντικρούσεις, και αυτό δεν είναι κακό, γιατί έδειχνε πως το σύστημα είναι για όλους, με κάθε γούστο και κάθε είδους απαίτηση. Αρχικά πρέπει να πούμε πως επειδή επικρατούσε πανζουρλισμός, δεν καταφέραμε να παίξουμε όλους τους τίτλους, όμως από όσους παίξαμε καταφέραμε να βγάλουμε μια γενική εικόνα για το νέο σύστημα. Τα παιχνίδια που καταφέραμε να παίξουμε είναι τα 1-2 Switch το οποίο είναι ένα διαδραστικό παιχνίδι, το Arms στο οποίο ήταν ίσως το πιο διασκεδαστικό και έντονο ταυτόχρονα παιχνίδι, το Ultra Street Fighter II: The Final Challengers, το Splatoon 2 αλλά και το Mario Kart 8 Deluxe. Δεν καταφέραμε να παίξουμε το πολύ-συζητημένο Legend of Zelda: Breath of the Wild για τον απλό λόγο ότι έκλεψε την παράσταση και ήταν συνεχώς κατειλημμένο, παρόλα αυτά πήραμε και από αυτό μια πολύ καλή γεύση, βλέποντας του άλλους να παίζουν για εμάς.

Αρχικά θέλω να μιλήσω για την εμφάνιση του συστήματος όπου μπορέσαμε να έρθουμε σε επαφή με την κονσόλα στη φορητή της μορφή και όχι με την βάση. Πρόκειται για μία μικρή και κομψή συσκευή ακόμη και όταν βρίσκεται με όλα τα τμήματα της στην βάση της. Είναι πολύ “γλυκούλα” αν μου επιτρέπεται να πω. Είναι “ερωτιάρικη” και φωνάζει από μακριά Nintendo. Όσον αφορά την φορητή της λειτουργία της και την ανταποκρισιμότητά της δεν μπορώ να πω πως είναι ούτε ελαφριά, ούτε βαριά, θα έλεγα καλύτερα πως η εμπερία βρίσκεται κάπου στο ενδιαμέσο. Τα Triggers είναι μόνο λίγο δυσπρόσιτα τουλάχιστον για την δική μου περίπτωση που θα δούμε παρακάτω. Τα Joy-Cons, είναι και αυτά πολύ μικρά ενώ αρκετές φορές “τα ψάχναμε” στα μεγάλα μου χέρια, είναι απαραίτητη η χρήση των Straps/κορδονιών αλλιώς θα τα ψάχνετε και εσείς όχι μόνο από τα χέρια σας αλλά και από τον χώρο σας γενικότερα. Συνηθίζεται εύκολα στα χέρια και παίρνεις γρήγορα το κολάι. Αν θα έπρεπε να πω κάτι αρνητικό είναι πως όταν χρησιμοποιείται ως handheld και κάποιο παιχνίδι απαιτεί χρήση γυροσκοπίου όπως το Splatoon 2, τότε οι μανούβρες γίνονται κάπως δύσκολα. Τέλος, ένα ψεγάδι το οποίο παρατήρησα μάλλον μόνο εγώ , είναι πως στην κορυφή του, υπάρχει μια μεγάλη γρύλια εξαερισμού η οποία αν πέσει κάποιο υγρό τότε μπορεί και να καταστρέψει την κονσόλα. Δεν παρατηρήσαμε κάποιο μεγάλο ηχείο να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο αλλά αν θα πρέπει να μιλήσουμε για τον ήχο τότε αξίζει να σας αναφέρω πως βρίσεκται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Για να κλείσω με το κομμάτι αυτό, μια πολύ ωραία πινελιά είναι η δόνηση και τα ηχεία στα Joy-Cons όπου χρησιμοποιούνται σε διαδραστικά παιχνίδια.

Στη συνέχεια δοκιμάσαμε το σύστημα με όλους τους δυνατούς τρόπους, ως φορητή, ως σταθερή, με τα Joy-Cons αλλά και με το Switch Pro Controller. Το μεγάλο ερώτημα που καίει πολλούς είναι τα Joy-Cons, είναι για όλα τα χέρια; Λοιπόν είναι! Έχω να πω, πως μέχρι να πιάσω τα νέα controllers πίστευα το αντίθετο. Έχω μεγάλα δάχτυλα και δεν ένιωσα άβολα με το να χρησιμοποιήσω τα Joy-Cons, παρόλα αυτά, δεν είναι η ίδια περίπτωση με όλα τα παιχνίδια, ναι, δεν με βόλεψαν παίζοντας άλλα παιχνίδια παρόλα αυτά είναι σχετικά εύκολο να τα συνηθίσεις. Όταν τα Joy-Cons είναι “κουμπωμένα” στην κονσόλα κάνοντας το σύστημα φορητό, είτε πάνω στην βάση τους ως ένα ενιαίο controller δεν συνάντησα πολλά προβλήματα στα χέρια μου, από την άλλη, για τον λόγο του ότι δεν είμαι συνηθισμένος στα συστήματα της Nintendo, το Switch Pro Controller με βόλεψε αφάνταστα σε σημείο που ξεχάστηκα πως έπαιζα σε σύστημα της. Χρειάζεται να το πάρεις ως επιπρόσθετο; Και πάλι ναι, αφού το ενιαίο controller δεν μου θύμιζε σε τίποτα controller κάποιας άλλης κονσόλας με την διάταξη των πλήκτρων ήταν πολύ διαφορετική ενώ σαν μέγεθος ήταν για τα χέρια μου σχετικά μικρό.

Με μια γρήγορη ματιά τα παιχνίδια με τα οποία ήρθαμε σε επαφή αλλά και θα μπορέσετε να παίξετε κι εσείς, ήταν αρκετά ώστε να καλύψουν κάθε μας απορία. Παίξαμε αρκετές φορές σε όσα είχαμε την δυνατότητα. Θα ξεκινήσουμε από τα διαδραστικά και αυτά που απαιτούν περισσότερη κίνηση. Αρχικά βλέπουμε το Arms, ένα Fighting παιχνίδι το οποίο μας βάζει στην θέση μαχητών οι οποίοι έχουν για κάποιο λόγο τα χέρια του “Τιραμόλα”. Μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα από διάφορους μαχητές οι οποίοι με την σειρά τους έχουν τον δικό τους τρόπο παιξίματος αφού μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε τρία όπλα για κάθε ένα χέρι μας. Χρησιμοποιούμε τα Joy-Cons ως γροθιές τις οποίες εξαπολύουμε στον αέρα, το παιχνίδι καταγράφει τις κινήσεις μας από την motion tracking camera τους. Σκοπός του φυσικά, είναι να φάμε τις λιγότερες από αυτές. Ήταν ίσως το πιο διασκεδαστικό παιχνίδι που παίξαμε στο Event και το ευχαριστηθήκαμε πολύ. Στην συνέχεια έχουμε το 1-2 Switch, πολυποίκιλο σε modes αλλά πολύ απλό και βασικό παιχνίδι. Παίξαμε μονομαχία ως πιστολέρο στην Άγρια Δύση. Και εδώ το παιχνίδι ήθελε τα Joy-Cons να χρησιμοποιούν την motion tracking camera αλλά και τα Triggers χρησιμοποιώντας το κυριολεκτικά σαν όπλο. Το παιχνίδι μας ήθελε να κοιταζόμαστε στα μάτια κάτι που έφερνε μια αμηχανία και κατά συνέπεια γέλια. Το παιχνίδι αργότερα έδειχνε το σημείο που έγινε ο πυροβολισμός και τον χρόνο απόκρισης μας. Το λιγότερο διαδραστικό ήταν το Splatoon 2 το οποίο χρησιμοποιούσε το γυροσκόπιο του Switch ως φορητή κονσόλα αλλά και του Pro Controller του οποίου η διαφορά ήταν αισθητή και έκανε την εμπειρία μου με το παιχνίδι πολύ πιο διαφορετική και ποιοτική. Λίγο πολύ σκοπός του παιχνιδιού είναι να “βάψουμε” ως καλαμαρόμορφα όντα με όπλα μπογιάς, το τερέν κατά την διάρκεια ενός “Team Deathmatch”. Το παιχνίδι το έπιασα για πρώτη φορά στα χέρια μου και μπορώ να πω πως εντυπωσιάστηκα και από την εμπειρία Gameplay αλλά και από τα πολύχρωμα και όμορφα γραφικά του. Τέλος παίξαμε το έντονο Ultra Street Fighter II: The Final Challengers αλλά και το Mario Kart 8 Deluxe. Δεν νομίζω πως χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις αλλά αν πρέπει να πω κάτι για το Mario Kart είναι πως δείχνει όμορφο και κατά την διάρκεια της φορητής λειτουργίας αλλά και στην τηλεόραση. Όσο για το Street Fighter, δεν είδα κάτι το εντυπωσιακό, ήταν ένα κλασσικό και όμορφο Street Fighter στο οποίο όμως θα περάσουμε αρκετές ώρες με φίλους,. Όσο για το αριστουργηματικό Legend of Zelda: Breath of the Wild; Όπως είπα, είχε κλέψει τις καρδιές όλων και όχι αδίκως. Εντυπωσιακά γραφικά τα οποία σπάνια συναντώνται πλέον σε κονσόλα της Nintendo αλλά και έντονο Gameplay δείχνουν πως είναι ένα λαμπρό παράδειγμα για τις δυνατότητες της κονσόλας.

Για το κλείσιμο, θα δούμε την απόδοση του Nintendo Switch. Πρέπει να πω πως παρατήρησα κάποια Frame Drops παίζοντας στις οθόνες της εκδήλωσης από την άλλη όμως δεν έγινε σε όλα τα παιχνίδια. Για παράδειγμα το φαινόμενο το παρατήρησα σε παιχνίδια όπως το Splatoon 2 και ίσως λιγάκι στο Mario Kart 8 Deluxe. Αντίθετα η κονσόλα στην φορητή μορφή της, δίνει τον καλύτερο της εαυτό! Δεν ξέφευγαν ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε. Από την άλλη τα περισσότερα παιχνίδια που παίξαμε δεν ήταν απαιτητικά ως προς την δύναμη που θα χρειαζόταν η κονσόλα ώστε να αντεπεξέλθει με εξαίρεση το Zelda, το Splatoon 2 και ίσως το Arms. Τα υπόλοιπα παιχνίδια είχαν το χαρακτηριστικό καρτουνίστικο ύφος της Nintendo ή θα χρησιμοποιούσε κάποιο πολύ βασικό μηχανισμό γραφικών όπως στο 1-2 Switch. Θα μου πεις είναι πρόβλημα; Δεν θα το έλεγα πρόβλημα, αφού δεν με απογοητεύει προσωπικά τόσο πολύ, όμως όφειλα να το αναφέρω για τους απαιτητικούς. Ξέρουμε πως η Nintendo δεν δίνει την μεγαλύτερη προσοχή σε αυτόν τον τομέα, όμως αν αφήσει κόσμο να πειραματιστεί σε αυτό τότε μόνο πολύ καλά πράγματα θα συμβούν από αυτό. Έχει αρκετές δυνατότητες αρκεί να εκμεταλλευθεί με σωστό τρόπο. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, δεν θα ξεπεράσει κονσόλες όπως το PlayStation 4 ή το Xbox One, βρίσκεται εκεί, στην άκρη με τον δικό του ιδιαίτερο και αγαπητό τρόπο, δεν μπορείς να μισήσεις την Nintendo ούτε και την κονσόλα, είναι η “μητρική φιγούρα” που σε έχει μυήσει στον κόσμο του Gaming και θα κάνει το ίδιο και σε πολλούς άλλους στο μέλλον. Το Nintendo Switch αφήνει εν τέλει μόνο καλές εντυπώσεις και ήρθε για να μείνει.