“DOOM VFR
Ιt’s f@cking DOOM in f@cking VR “
Έπειτα από 15 μέρες από τη κυκλοφορία του Skyrim VR , η Bethesda μας καλόμαθε ξανά καθώς την 1η Δεκεμβρίου κυκλοφόρησε το DOOM VFR. Σε αντίθεση με το Skyrim VR το DOOM VFR δεν είναι η (flat) έκδοση του 2016 με παραλλαγή σε VR αλλά μία άλλη έκδοση πιο light σε κάποια πράγματα όπως η διάρκεια και η τιμή του που ανέρχεται στα €30. Εξάλλου θα μπορούσε το εξαιρετικά γρήγορο gameplay του Doom 2016 να αποδοθεί στο VR χωρίς κάποια ελάττωση στην ταχύτητά του χωρίς να είναι δυσάρεστο λόγω motion sickness; H απάντηση είναι διττή (ναι και όχι) και έχει να κάνει καθαρά με το χειρισμό και το μέσο που διαλέγουμε να παίξουμε.
Το Doom VFR υποστηρίζει και το Dualshock 4 και το Aim Controller και τα Move Controllers.
Με τα Moves καθώς ο μόνος τρόπος κίνησης είναι με teleportation και με βήματα τύπου dash με τα κουμπιά στο ένα Move controller. Δεν μπορούμε να περιστρέψουμε την κάμερα(!) και πρέπει να γυρνάμε με το σώμα μας και ενώ τα χέρια μας που αντιστοιχούν 100% στα όπλα μας έχουν σίγουρα ωραία αίσθηση, κάτι πάντα είναι άβολο. Πιθανολογώ ότι αρχικά σχεδιάστηκε κατά νου με αυτό το scheme καθώς με αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχει Motion sickness αλλά δεν υπάρχει και η ροή που αρμόζει στο Doom VFR.
Mε το Dualshock o χειρισμός είναι αυτός που ξέρουμε όλα αυτά τα χρόνια στα FPS, δουλεύει τέλεια και είναι ο ιδανικός τρόπος για τους περισσότερους. Η αλλαγή είναι ότι στοχεύουμε με το κεφάλι και το αριστερό stick χρησιμεύει μόνο για να περιστρεφόμαστε. Η κίνηση δεν είναι με teleportation αλλά κινούμαστε κανονικά .Το μόνο ελάττωμα είναι κάτι δεδομένο για τα μη VR παιχνίδια: οι θέσεις των όπλων είναι προκαθορισμένες σε συγκεκριμένο σημείο και φαίνεται κάπως απαρχαιωμένο σε τίτλο VR όταν έχουμε απόλυτη ελευθερία με το κεφάλι μας. Έτσι όταν γυρνάμε ρεαλιστικά το κεφάλι μας τα χέρια μας μας ακολουθούν ακλόνητα σαν να είναι κολλημένα. Είναι ακριβώς όπως στο resident evil 7 για το PSVR και ενώ αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό όλα αυτά τα χρόνια στα μη VR παιχνίδια εδώ φαντάζει immersion breaking. Το VR σε κάποια πράγματα έχει ανεβάσει τον πήχη.
Με το Aim controller έχουμε ένα συνδυασμό των προηγουμένων δύο τρόπων: έχουμε ελεύθερη κίνηση (εφόσον επιλέξουμε left stick movement από τα options διότι το default είναι off), στοχεύουμε με το χέρι, κοιτάμε με το κεφάλι μας. Δυστυχώς όμως κληρονόμησε και το αρνητικό από το dualshock και μάλιστα εδώ είναι μεγενθυμένο: επειδή το aim αντιστοιχεί στο δεξί όπλο, το αριστερό όπλο που έχουμε πάντα equipped είναι κολλημένο στο κεφάλι μας και γυρίζει μαζί με το κεφάλι μας αναγκαστικά. Έτσι υπάρχει μία διαρκής αποσύνδεση με το immersion σχεδόν κάθε φορά που κοιτάμε κάπου αφού το αριστερό όπλο ακολουθεί το βλέμμα μας ενώ το δεξί μένει εκεί που είναι το aim controller. Επίσης τo clipping είναι αναπόφευκτο δηλαδή να μπαίνει το ένα μοντέλο του όπλου μέσα στο άλλο. Όμως το αριστερό όπλο που είναι κλειδωμένο δημιουργεί και ένα άλλο πρόβλημα: το aim controller μας δείχνει να κρατάμε όλα τα όπλα με το δεξί χέρι single handed ενώ κρατάμε το aim με τα 2 μας χέρια έξω στον κόσμο. Μπορεί να δημιουργείται η εντύπωση ότι με το aim δεν είναι καλός ο χειρισμός αλλά παρά τα μειονεκτήματα του το Doom VFR παραμένει αρκετά διασκεδαστικό με το aim controller το οποίο είναι ένα φανταστικό περιφερειακό. Προσωπικά έπαιξα την πλειοψηφία του παιχνιδιού με το aim controller
Συνοπτικά το Doom VFR παίζεται τέλεια με το dualshock , αρκετά καλά με το aim controller (με κάποιο update λογικά θα βελτιωθεί η κατάσταση αν αλλάξουν τα οπτικά μοντέλα) ενώ καλύτερα θα ήταν να αποφύγουμε τελείως τα move. Τονίζεται ότι δυστυχώς δεν υπάρχει ρύθμιση για αριστερόχειρες όπως και δόνηση! Έτσι τα όπλα δυστυχώς μας δίνουν μηδέν feedback!
Το gameplay του Doom VFR είναι φρενήρης όπως ακριβώς και στην 2016 flat έκδοση. Δεν είναι καθόλου ένας τίτλος για αρχάριους σε VR. Δε μας κρατάει από το χέρι μήπως ζαλιστούμε (εκτός αν παίζουμε με τα Move που δε θα έπρεπε), γεγονός πολύ εκτιμητέο. Όμως δεν υπάρχει κάποιου είδους βοήθεια με τη μορφή comfοrt setting η φίλτρου που μειώνει το fov εκτός του ότι μπορούμε να διαλέξουμε πως γυρνάει η κάμερα (με γωνίες η smooth). Προσωπικά δε ζαλίστηκα καθόλου και ποτέ αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι αρχάριοι θα τα βρουν σκούρα. Ενδεικτικό είναι ότι αμέσως μετά το Tutorial μας πετάει στο πρώτο μας encounter σε μία ορδή εχθρών την ώρα που άλλα FPS έχουν 2-3 εχθρούς. Και δεν είναι μόνο η ταχύτητα που κουνιόμαστε αλλά γενικά οι ρυθμοί του gameplay που καθιστούν το Doom VFR τον πιο hardcore PSVR τίτλο και συνάμα πολύ πολύ διασκεδαστικό.
Πέρα από τη κίνηση μας και τη στόχευση με το κεφάλι ή με το aim controller έχουμε στο οπλοστάσιό μας και το teleportation ανεξάρτητα από τον τρόπο χειρισμού που προτιμάμε. Το teleportation (που βρίσκεται L2 στο ds4 και στο aim controller) δεν χρησιμεύει απλά ως τρόπος ακαριαίας μετακίνησης ανά πάσα στιγμή η ως και άλμα (δεν μπορούμε να πηδήξουμε) αλλά είναι και ένα Gameplay mechanic: αποτελειώνουμε τους staggered εχθρούς με ένα χτύπημα αυτόματα όταν κάνουμε Teleport πάνω τους και παίρνουμε Health ή ammo. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι με πατημένο το κουμπί του Teleportation μπαίνουμε σε bullet time για κάποια ώρα και τα αποτελέσματα είναι άκρως εντυπωσιακά. Έτσι βρισκόμαστε τακτικά σε ένα αέναο κύκλο μάχης καθώς αναγκαζόμαστε να είμαστε στην πρώτη γραμμή όταν βλέπουμε staggered εχθρό. Προσωπικά μου άρεσε πολύ σαν mechanic αν και θα έπρεπε να έχει κάποιο στοιχειώδες cooldown αφού πολύ εύκολα μπορούμε να το κάνουμε abuse και να πετάμε από τη μία μεριά του χάρτη στην άλλη ενώ ταυτόχρονα μας δίνει και slow motion. Πέρα από το Teleportation έχουμε και ένα Pushback εχθρών σε 360 μοίρες γύρω μας σε κοντινή φυσικά απόσταση (με cooldown) όπως και ένα μίνι dash προς τις 4 κατευθύνσεις που πραγματοποιείται με το pad. To Dash δεν είναι χρήσιμο όταν έχεις ήδη το teleportation ενώ το Pushback είναι αρκετά χρήσιμο όταν το έχουμε στο νου μας. Το Gameplay του Doom VFR είναι εύκολο αρχικά αλλά δύσκολο να γίνουμε experts. Μου πήρε κάποιες ώρες προς το τέλος του παιχνιδιού να αποκτήσω το θράσος να κάνω teleport ακριβώς πίσω από ομάδες εχθρών, να γυρίσω ακαριαία ώστε να τους βρω πισώπλατα και άμα χρειαστεί ως απωθητήριο μέτρο να εκτελώ το pushback ή Teleport σε σωστό σημείο πάλι ενώ είχα στο νου μου να χαλάσω το teleportation και για bullet time. Αργότερα μπορούμε κυριολεκτικά να χορεύουμε γύρω γύρω σπέρνοντας το θάνατο στους δαίμονες. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στο Doom VFR και η normal (hurt me plenty) από το hard (ultra violence) έχει εμφανή διαφορά ενώ υπάρχει και extra hard (nightmare) και extra extra hard (ultra nightmare)! Εκτός από το να σπέρνουμε το θάνατο στα διάφορα δαιμόνια υπάρχουν και στιγμές χαλάρωσης (!) όπου εκτελούμε κάποιες πράξεις, λύνουμε κάποια μίνι-games, βρίσκουμε collectibles και εκτελούμε διάφορα objectives ακολουθώντας το story του παιχνιδιού που μας βρίσκει να πεθαίνουμε και να κάνουμε Upload την ύπαρξή μας σε ένα ανδροειδές μάχης .
Τα screenshots του PSVR φαίνονται χειρότερα από ότι είναι στην πραγματικότητα και στη μισή ανάλυση.
Τα όπλα του Doom VFR περιλαμβάνουν μία κλασσική ποικιλία που κυμαίνεται από τo βαρετό πιστόλι , 2 shotguns εκ των οποίων το ένα είναι το αγαπημένο double barreled shotgun, plasma gun, assault rifle, rocket launcher , sniper/rail gun , mini gun που βρίσκονται στο δεξί χέρι (δυστυχώς δεν υπάρχει αλυσοπρίονο) και τις χειροβομβίδες που βρίσκονται πάντα στο αριστερό μας χέρι. Τα όπλα τα αποκτάμε πολύ γρήγορα στο campaign και δυστυχώς δε προλαβαίνουμε να τα χωνέψουμε. Ευτυχώς όμως είναι απολαυστικότατο να τα χρησιμοποιούμε, αν και κάποια όπως τα shotguns και το plasma gun μου φάνηκαν πιο βαρύγδουπα από το rocket launcher και τα χρησιμοποιούσα πιο συχνά λόγω αίσθησης. Κάθε όπλο αναβαθμίζεται μία φορά με τη μορφή secondary fire ενώ οι χειροβομβίδες αυτόματα από το story γίνονται Grenade launcher και έπειτα BFG! Πέρα από τα όπλα αναβαθμίζουμε και το σώμα μας είτε σε health, είτε σε ammo drop/capacity είτε σε πιο έντονο slow motion όποτε εκτελούμε teleport.
Όπως κάθε Doom έχει τους κλασσικούς εχθρούς – δαίμονες έτσι και εδώ οι δαίμονες που κατακρεουργούμε είναι οι ίδιοι αλλά αυτή τη φορά παίρνουμε μία γεύση από το μεγεθός τους και όλοι είναι επιβλητικοί ενώ οι πιο πολλοί μεγαλύτεροι από εμάς. Τα Cacodemons είναι τεράστια και την πρώτη φορά που θα δείτε ένα κοντά σας θα μαζευτείτε! Είναι πραγματικά φανταστικό να βλέπεις σε real size μέγεθος τους δαίμονες που πυροβολάς όλα αυτά τα χρόνια!
Σαν γραφικά το Doom VFR είναι από τους πιο όμορφους τίτλους στο PSVR. Οι δαίμονες ποτέ δεν έδειχναν καλύτεροι και πιο ζωντανοί αφού είναι μπροστά στα μάτια μας με όλη την λεπτομέρεια τους και την grotesque αισθητική τους. Το περιβάλλον δείχνει πολύ καλό καθώς αποτελείται από κυρίως κλειστούς χώρους όπου λάμπει το hardware του PSVR πιο πολύ. Εντούτοις όταν τρέχουμε φαίνεται σαν να πέφτει η ανάλυση αφού λόγω alliasing η εικόνα βρομίζει. Είναι παράξενο και δεν το έχω ξαναδεί σε άλλο τίτλο VR αφού το Doom VFR όντως έχει antiallising και μάλιστα καλό. Οι φωτισμοί είναι εκπληκτικοί και πολύπλοκοι και οι σκιές, οι σπίθες και οι καπνοί δείχνουν ομαλότατα στα 60 FPS(η 90?). Ηigh tech εργαστήρια τύπου Doom με διάφορα μακάβρια στολίδια από ανθρώπινα μέλη, πεντάλφες, και αργότερα η μετάβαση σε πιο κολασμένα επίπεδα με τραγοκεφαλές, αίματα και δαίμονες είναι η περιγραφή των διαφόρων επιπέδων. Ένα παράπονο είναι το texture streaming που αργεί κάποιες φορές και όταν πλησιάζουμε σε αντικείμενα τα βλέπουμε να χτίζονται με τις λεπτομέρειες τους (ίσως είναι θέμα optimisation) ενώ ότι τα κοντινά είναι πιο ευδιάκριτα από τα μακρινά είναι limitation του headset και δε πρέπει να μας εκπλήσσει ούτε να μας ξενίζει. Συνολικά φ α ν τ α σ τ ι κ ά γραφικά. Η μουσική του Doom VFR κυμαίνεται από synth που προεόρτια “χτίζουν” για την επικείμενη μάχη και όταν όντως μπαίνει η μάχη αποκαλύπτονται τα βαρύτονα riffs ηλεκτρικής κιθάρας τύπου death metal και ταιριάζουν απόλυτα είτε είμαστε είτε δεν είμαστε metalheads. Η ένταση και η αδρεναλίνη που εκλύουν ταιριάζει γάντι. Στο κάτω κάτω είμαστε “στη κόλαση” τι θα ακούγαμε ; το γαλάζιο Δούναβη του Γιόχαν Στράους; Τα ηχητικά εφέ χρειάζονται τον κατάλληλο χώρο και κάποιες φορές λόγω του συνεχόμενου ολέθρου ένιωσα να μπουκώνει ο ήχος. Εν τούτοις με κλειστά τα μάτια καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για Doοm όπως προδίδουν τα γρυλίσματα των δαιμόνων και το σουφλέ των εκρήξεων.
Εκτός από το απολαυστικότατο campaign που διαρκεί δυστυχώς 3 με 4 ώρες στο Normal υπάρχουν και Classic πίστες από το πρώτο Doom στο pc! Τα levels αυτά είναι ακριβώς ίδια σαν γραφικά και μουσική από παλιά με τα ευδιάκριτα Pixels γύρω μας! Τα δισδιάστατα αντικείμενα όπως health packs, πράσινα εκρηκτικά βαρέλια, ammo/armor packs περιστρέφονται όταν περιστρεφόμαστε και εμείς και βρίσκονται μπροστά μας με όλη τους την 2D δόξα. Μόνο οι εχθροί και τα όπλα με τα game mechanics είναι από το main παιχνίδι. Μπορεί να ακούγεται οπισθοδρομικό αλλά είναι διασκεδαστικότατο και όλοι οι “παλιοί” του Doom ανεξαιρέτως θα τα λατρέψουν! Είναι σημαντική προσθήκη στο παιχνίδι γιατί σίγουρα θα τα παίξουμε μιας και το level design τύπου “λαβύρινθος με κλειδωμένες πόρτες” κρατάει ακόμα! Ο τρόπος που ξεκλειδώνουν είναι να βρίσκουμε τα διάφορα secrets στο Main campaign τα οποία φαίνονται και στο χάρτη!
Και εδώ είναι συνοπτικά το αρνητικό του Doom: μάλλον ήθελε παραπάνω δουλειά πρωτού κυκλοφορήσει και ώρες ώρες φαντάζει λίγο μη ολοκληρωμένο αφού είναι εμφανείς κάποιες ελλείψεις όπως λίγο μεγαλύτερο campaign με μεγαλύτερα Levels, όχι ρύθμιση για αριστερόχειρες, όχι δόνηση, οπτικές ανωμαλίες εν κινήσει, κανένας χειρισμός να μην είναι 100% ιδανικός, το αριστερό χέρι με το always equipped grenade launcher να είναι πάντα εμφανές χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο. Μέχρι και στα credits έχει συμπεριληφθεί η ομάδα του multiplayer…. μόνο που δεν έχει multiplayer και τα credits είναι μάλλον από την έκδοση του 2016.
Κοιτώντας πίσω στο χρόνο που το Doom πρωτοστάτησε στο FPS είδος με τα 2D αντικείμενα σε 3d χώρο και τώρα έφτασε στο Virtual Reality, άξιζε στο Doom να είναι η επιτομή των FPS στο VR και να ξεκινήσουμε προς τα εμπρός πάλι με το Doom VFR. Ας έχουμε απαιτήσεις από το Doom. Ενώ είναι όντως ένας πολύ καλός τίτλος VR και πιθανότατα αυτός με τη περισσότερη δράση όφειλε να είναι πιο ολοκληρωμένος μιας και κουβαλάει το όνομα Doom. Όπως και να έχει το Doom VFR σε κάποια μελλοντική έκπτωση είναι αυτονόητα τυφλή αγορά ενώ για τα χρήματα που ζητάει (30 ευρώ) είναι σχετικά τίμια πρόταση (για τίτλο VR), έχοντας στο νου μας ότι πρέπει κάποτε να ανέβουν τα Standards μιας και το VR έχει κλείσει ένα χρόνο ζωής. Το review θα ανανεωθεί με τυχόν updates που θα λάβει το παιχνίδι.
[/vc_column][vc_column width=”1/2″]Πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για Review: PS4 ProΕίδος: First Person Shooter
Κυκλοφορεί για: PSVR σε ψηφιακή μορφή και retail έκδοση στα 30 ευρώ
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 01/12/2017
Διάθεση για την Ελλάδα: IGE S.A.
Εκδότρια εταιρία: Βethesda Softworks
Εταιρία ανάπτυξης: id software[/vc_column][/vc_row] [review]
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
