Πάντα ήθελα να πιλοτάρω ένα Mech. Με το Archangel το έκανα.
Το Archangel κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2017 από την Skydance interactive σε μία τιμή που μάλλον ήταν υψηλή και ήταν το κυρίως ελάττωμά του αφού σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού είναι αρκετά καλογυαλισμένα. Στο Archangel χειριζόμαστε ως πιλότος με το όνομα walker ένα Mech από το cockpit του σε ένα on-rails shooter με arcade ύφος. Αν το On-rails ακούγεται άσχημο η ανεπιθύμητο τότε όταν παίξουμε το παιχνίδι θα καταλάβουμε ότι δε γινόταν διαφορετικά. Και δε γινόταν διαφορετικά διότι στο Archangel οι ρυθμοί της μάχης απαιτούν από εμάς να είμαστε όλες τις φορές συγκεντρωμένοι στα 2 χέρια του Mech μας και το τι συμβαίνει στο πεδίο της μάχης.
Το Gameplay, την ώρα της μάχης, μας χρειάζεται να παρακολουθούμε λοιπόν το πεδίο της μάχης και με τα δύο μας μηχανικά χέρια να στοχεύουμε, να πυροβολούμε ή να χρησιμοποιούμε τις ασπίδες μας η και ακόμα να γρονθοκοπούμε. Κοιτάμε γύρω μας με το headset και δεν απαιτείται ευτυχώς να έχουμε το νου μας πίσω μας. Το ένα χέρι έχει διαφορετικό οπλισμό από το άλλο (2 το καθένα για την ακρίβεια) και χρειάζεται να εναλλάσσουμε τον οπλισμό (η αλλαγή είναι πολύ γρήγορη) ανάλογα με την περίσταση. Με το πάτημα ενός κουμπιού μία κυκλική ασπίδα περιορισμένης επιφάνειας σηκώνεται και πρέπει με τη κίνηση των φυσικών χεριών μας στο χώρο να να τη βάλουμε κατάλληλα. Δεν μπορεί να μείνει όση ώρα θέλουμε , ούτε και να απορροφήσει όλα τα εχθρικά πυρά και αναγκαστικά πρέπει να κάνουμε ορθή χρήση αυτής. Οι ρυθμοί είναι τέτοιοι που θα είμαστε απασχολημένοι συνέχεια να πυροβολούμε τους εχθρούς, να έχουμε το νου μας για την χειρότερη απειλή σε όλο το πεδίο, και να σταματήσουμε τα εχθρικά πυρά την κατάλληλη ώρα. Το Archangel δεν είναι εύκολο και ακόμα και στο normal θα χάνουμε αρκετές φορές. Ευτυχώς υπάρχουν checkpoints που μάλιστα θα όταν συνεχίζουμε από εκεί το Health μας αναπληρώνεται αλλά αυτό και πάλι δε σημαίνει ότι δε πρέπει να έχουμε το νου μας. Μπορούμε και να αναβαθμίζουμε το Mech μας στο τέλος κάθε Mission με τα κλασσικά στάνταρ upgrades που έχουν όλα τα παιχνίδια όπως μεγαλύτερο armor, καλύτερες ασπίδες, πιο δυνατά όπλα.
Το Archangel υποστηρίζει και Dualshock αλλά και 2 Move controllers όπου προφανώς είναι ο καλύτερος με διαφορά τρόπος.
Εκτός από τη μάχη ένα μεγάλο μέρος του Archangel καταλαμβάνει το mission debriefing στο τέλος κάθε chapter με τη μορφή διαλόγου με τους διάφορους Npcs συμμάχους μας. Αν επιθυμούμε μπορούμε να μην ακούσουμε τίποτα αλλά συνίσταται να μην τους προσπεράσουμε. Και αυτό γιατί ο όλος τόνος του Archangel είναι σκοτεινός και η συνολική ατμόσφαιρα και ιστορία του παιχνιδιού κερδίζει παραπάνω με αυτές τις ομιλίες οι οποίες είναι μάλιστα πολύ καλοφτιαγμένες από όλες τις απόψεις. H ιστορία ενώ δεν είναι πρωτότυπη μας δίνει με τον τρόπο που παρουσιάζεται μια ψευδαίσθηση του βάθους.
Ένα από τα πολύ θετικά χαρακτηριστικά του Arcahngel είναι το immersion και η παρουσίαση του τίτλου που αν και ΑΑ είναι πάρα πολύ προσεγμένο. Σαν Immersion από την αρχή που ξεκινάει το παιχνίδι που καθόμαστε στο βαγόνι του τρένου θα πιστέψουμε ότι είμαστε εκεί. Όταν αργότερα μπούμε στο mech είναι σχεδόν αδύνατο να μη χαμογελάσουμε: θα δούμε αριστερά-δεξιά το λεπτομερές κουβούκλιο, και κοιτάξουμε και θα νιώσουμε πόσο ψηλά είμαστε και τα χέρια του mech μας θα εκτελούν πιστά στις κινήσεις μέσα στο πιλοτηρίου μας σαν το pacific rim (την ταινία). Οι εκρήξεις οι λάμψεις και oi σπίθες δείχνουν πανέμορφες μέσα στο Headset και τα γραφικά συνολικά συγκαταλέγονται με τα πιο όμορφα παιχνίδια του PlayStation VR (Unreal engine φυσικά). Το Archangel όπως όλα τα παιχνίδια του PlayStation VR τρέχει παραπάνω από 60 frames και αυτό αποτυπώνεται στο πόσο ρευστές είναι οι συνεχόμενες ριπές του Machinegun μας. Στα επίσης άξια λόγου είναι η αίσθηση του μεγέθους και του 3D βάθους, μάλιστα οι στιγμές που είμαστε μετά τα missions μέσα στο mech και συζητάμε μέσω των ολογραφικών displays με τους npcs καταλαβαίνουμε την κλειστότητα σαν να είμαστε εκεί.
Οι ήχοι του Archangel είναι αρκετά καλοί αλλά θα ήθελα λίγο παραπάνω βάρος στις εκρήξεις, στις σφαίρες και στους ήχους του mech μας. Η μουσική είναι αρκετά καλή και την ώρα του debriefing το συγκεκριμένο που παίζει υποσκάπτει το πόσο καταδικασμένοι είμαστε από άποψη ιστορίας. Το πραγματικά ΑΑΑ παραγωγής στο Αrchangel είναι οι ομιλίες και οι ερμηνείες των ηθοποιών. Ειδικά στο debriefing. Όλοι οι ηθοποιοί και ειδικά ο πρωταγωνιστής μας (διαλέγουμε άντρα η γυναίκα!) κάνουν εξαιρετική δουλειά όπως και το A.I. του mech μας.
Τα αρνητικά του Archangel έχουν να κάνουν με την υψηλή αρχική τιμή του σχετικά με τη διάρκειά του και όχι σχετικά με τη παραγωγή του. 35 ευρώ για 5 ώρες είναι αντικειμενικά πολλά και ας είναι το VR niche market αλλά σε κάποια έκπτωση μισοτιμής το archangel τα αξίζει διότι και η παραγωγή του είναι υψηλή και είναι διασκεδαστικό και ενδιαφέρον για όσο διαρκεί (λόγω της μικρής διαρκειάς του θα το ξαναεπισκεφτούμε).
[vc_row][vc_column width=”1/2″]
[/vc_column][vc_column width=”1/2″]Πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για Review: PlayStation 4 ProΕίδος: Arcade on-rails shooter
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 18/07/2017
Κυκλοφορεί για: PlayStation VR
Εκδότρια Εταιρεία & Εταιρεία Ανάπτυξης: Skydance Interactive LLC[/vc_column][/vc_row]
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
